Anne Sexton

Her Kind
have gone out, a possessed witch,
haunting the black air, braver at night;
dreaming evil, I have done my hitch
over the plain houses, light by light:
lonely thing, twelve-fingered, out of mind.
A woman like that is not a woman, quite.
I have been her kind.

I have found the warm caves in the woods,
filled them with skillets, carvings, shelves,
closets, silks, innumerable goods;
fixed the suppers for the worms and the elves:
whining, rearranging the disaligned.
A woman like that is misunderstood.
I have been her kind.

I have ridden in your cart, driver,
waved my nude arms at villages going by,
learning the last bright routes, survivor
where your flames still bite my thigh
and my ribs crack where your wheels wind.
A woman like that is not ashamed to die.
I have been her kind.


(wolny przekład)

Jej rodzaj
przeminął bezpowrotnie. Obłąkana wiedźma,
strasząca morowym powietrzem, bardziej
awanturnicza nocą, nieszczęsna paskuda.
Uczepiłam się zwyczajnych domów,
paląc je kolejno. Samotnica szalona ze szponami
z dwunastoma palcami.
Taka kobieta nie jest w zupełności kobietą.
Jestem tego rodzaju.

Znalazłam przytulne pieczary w puszczy.
Wypełniłam je rondlami, rzeźbami, półkami,
szafami z jedwabiem, niezliczonym dobytkiem.
Sporządziłam wieczerze dla skomlących
robaczków i skrzatów, prostując tych wypaczonych.
Taka kobieta jest niezrozumiana.
Jestem tego gatunku.

Jechałam w twoim powozie, stangrecie.
Machałam obnażonymi ramionami na mijane wsie,
poznając ostatnie szlaki świetliste, jak ofiara gdy
twój ogień wżera się w moje uda i brak mi tchu
na powiew twego zapachu.
Taka kobieta nie wstydzi się skonać.
Jestem taką kobietą.