Pierwszy raz od pięciu miesięcy...

Październikowe poranki budzą mnie zamglonym krajobrazem za oknem. Zbite krople unoszą się pasmem tuż nad ziemią. Oddycham wilgocią wpadającą przez uchylone okno. W takie poranki zawsze odnoszę wrażenie, że obracające się mechanizmy miasta zwolniły tempo. Lubiłeś takie dni. Burawo szarą aurę.

Pomalowałam paznokcie....

Wciąż mam tą płytę, z dedykacją na czarnej okładce, nabaźgraną Twoją ręką. Lekarskie pismo, w którym doskonale nauczyłam się rozróżniać kolejne zygzaki, będące literami. Śmiałeś się, ze kiedyś w przypływie złości zwyczajnie połamię ją na kawałki. Pamiętasz co odpowiadałam? r16;Nie, przenigdy. Mogłabym stracić jedyną okazję zbicia fortuny, kiedy już będziesz obrzydliwie sławny.' Wsłuchuję się w kolejne dźwięki płynące w słuchawkach.

Na bordowy kolor...

Wywlekłam wszystkie zdjęcia, które wrzuciłam kiedyś do pudełka, upchanego w najdalszy kąt. Przyznaję, niektóre nie wyglądają najlepiej. Pomięte moimi palcami, z całą geometrią linii po zagięciach. To kolejny wyraz mojej wściekłości na to co było. Na to co określałam jako 'kurewską niesprawiedliwość'. Na pytanie "dlaczego?". Oglądam kolejne kadry. Tak, to co pojawia się na mojej twarzy, to jest uśmiech.

Vampire. Tak się chyba nazywa...

Zawsze mówiłeś, że jestem uparta i silna. Tym razem tez znalazłam metodę. Mógłbyś powiedzieć, ze uciekałam...I wiesz, chyba niewiele byś się pomylił. Rzuciłam się w wir wszystkiego. Czas skurczył się do najmniejszych, możliwych granic. Byłam wszędzie...i nigdzie...Do momentu, kiedy obrazy przestały pojawiać się przed źrenicami. Zwalniam na kolejnym rozwidleniu a w uszach wibrują słowa "Do przodu, do przodu"

Zawsze pytałeś dlaczego to robię...

Przefiltrowałam wspomnienia...Teraz tylko te z uśmiechem. Może i brzmi to banalnie ale wiesz, że w zasadzie mało mnie to obchodzi. Pamiętam. Bo to kawałek mnie.

Pierwszy raz od pięciu miesięcy pomalowałam paznokcie na bordowy kolor. Vampire. Tak się chyba nazywa. Zawsze pytałeś dlaczego to robię. Bo czasem tak lubię. Po prostu.