Gdy nadejdzie jesienna Noc nieprzenikniona
Wskoczę w Nią jak w wodę, we mnie wskoczy Ona
Taka jak Kobieta, cicha Noc Jesienna
Tak samo niezwykła, tak samo pamiętna

Z ustami miękkimi na moim ramieniu
Noc odpocznie niczym na polnym kamieniu
Odpocznę z Nią razem, w ciszy wśród uroczysk
Wpatrzony w jesienne Jej gwiazdy jak oczy

I leśnym zakolem otoczę-ramieniem
Piękne Nocy ciało, jesienne przestrzenie
I smukła się wierzba, Jej szyja położy
Na skraju mej piersi, sama wśród bezdroży

Kuc Jej włosów-rzeka powolutku spłynie
Ze skał moich barków ku piersi równinie
Odezwą się świerszcze niczym szepty w trawie
To Jesień tak szepce-niesłyszalna prawie

I łąkę jak włosy jesienią pachnącą
Gwałtownie kopyta moich palców zmącą
Kiedy wbiegną w miękkość dłonie niestrudzone
Jak rumaki wolne, tak samo szalone

I deszcz padać zacznie-to Jesień łzy roni
Podążę za nimi końmi moich dłoni
I suchym warg kwiatem, który płacz Jesieni
Ożywi i w piękny na nowo zamieni

Zmoknięte me dłonie pocwałują śmiało
Przez krajobraz nocny jak Kobiety ciało
Przez zieleń traw miękkich jak Kobiety skóra
Po równinie pleców i po bioder górach

Galopować będą dłonie niestrudzone
(Nim wreszcie przystaną swym biegiem zmęczone)
Przez Noc prawie całą, długo, długo jeszcze
A deszcz padać będzie i grać będą świerszcze

Nocny wiatr jak oddech melodię Jesieni
Zagra, gdy zaśniemy ze sobą spleceni
Jak liście jesienne przez wiatr pozrywane
Z drzew umarłych koron, w zielnikach zbierane

Tak oto pięknieje, kiedy Noc przybywa
To co deszcz jesienny kroplami ożywia
Jak łza choćby jedna rodzi strofę wiersza
Oto Noc Jesienna z nocy najpiękniejsza