Tę samą twarz zobaczyłem później w okolicznościach jakże odmiennych. Jechałem samochodem koło eleganckiego hotelu, przed którym dość dostojnie wyglądająca , znajoma skądś kobieta próbowała zatrzymać taksówkę. –Dlaczego nie pomaga jej portier ?- pomyślałem. Później przyszło zastanowienie skąd znam tę kobietę ? To pytanie męczyło mnie przez parę dni. Udręka jednak znacznie wzrosła , gdy uświadomiłem sobie, że ową damą przed hotelem była – o ile można wierzyć własnym oczom - kaleka wiedźma, która na chodniku, niedaleko miejsca , gdzie mieszkałem, sprzedawała często warzywa.
Takie rozwiązanie zagadki wydawało mi się niemożliwe. Zacząłem obserwować staruchę. Tropić. Śledzić. Poznałem ludzi, którzy mieli z nią jakieś kontakty. Niewielu ich było. Byłem pewny, że zapytana wprost o tajemnicze zmiany którym podlega, odprawi mnie z kwitkiem. Zostanę być może potraktowany gorzej , niż owa kobieta, która upomniała się o swoje pieniądze.
Spróbowałem podstępu. Wiedziałem już gdzie mieszka. Założyłem więc kombinezon, który służył mi do mycia samochodu, wziąłem chlebak turystyczny wyładowany narzędziami i poszedłem do niej jako rzekomy specjalista, który sprawdza szczelność kaloryferów. Bez trudu wdałem się z nią w pogawędkę. Okazała się miłą rozmówczynią. Odwiedzałem ją później pod różnymi pozorami. Traktowała mnie już jak starego znajomego . Opowiadała co nieco o sobie. Jednak tajemnica tej szalonej zmiany /sądziłem że jest to jakieś szaleństwo/ pozostawała niewyjaśniona. Jednocześnie nabierałem pewności, że przed hotelem ta właśnie kobieta zatrzymywała taksówkę. Zacząłem zachowywać się jak smarkacz. Wieczorami mogłem ją podglądać. Mieszkała na parterze i najczęściej nie zasłaniała okien. Stojąc na pobliskim murku mogłem ją obserwować bez obawy o dekonspirację.

Tucza.