Ostatnia podróż Miss Hallo /3/

Takimi sposobami, stopniowo coraz lepiej poznawałem tę niezwykłą osobę i byłem świadkiem / jedynym znającym prawdziwy wymiar spraw/ drobnych z pozoru wydarzeń.
Kiedyś przed laty starucha - wówczas urodziwa dziewczyna- podróżowała wiele po modnych kurortach. Ostenda, Nicea. Była podobno damą do towarzystwa bogatej, znudzonej pani. Ta sądząc z zachowanych fotografii, pędziła bogate życie towarzyskie. Na kartach albumu zachowały się też utrwalone przed laty sytuacje, w których nasza znajoma, jakby stworzona do życia w Wielkim Świecie, demonstrowała w bardzo wymyślnych strojach niezwykle powabne wdzięki. Na atlantyckiej plaży, na kortach tenisowych w Nicei, w automobilu na podjeździe przed wejściem do kasyna w Monte Carlo. Wyłącznie w męskim towarzystwie.
Miała ponoć, jako kobieta, bardzo duże powodzenie i czasami korzystała z tego w większym stopniu, niż pozwalały na to ówczesne obyczaje. Nawet w Wielkim Świecie.
Wiadomo też, że czasami zachowywała się pretensjonalnie. Nazywano ją Miss Hallo, gdyż przy wszystkich możliwych pozdrowieniach, szczególnie telefonicznych – wypowiadała „hallo” z niezwykłą emfazą, modulując przy tym głos na różne sposoby.
Tamten okres życia ukształtował ostatecznie tę przedziwną osobowość. Mimo że barwy i blaski tamtych lat, z natury rzeczy przelotne, wynikały przecież z pozycji, majątku i zamiłowania do podróży jej chlebodawczyni – uznała że jest to jedynie właściwa dla niej forma bytowania.
Uwierzyła w to tak dalece, że później, gdy skończył się – przecież dość szybko –ten okres luksusów gdy miała życie dość trudne i bezbarwne, gdy doświadczała niedostatku i upokorzeń – traktowała te wszystkie „okropności” jako koszmarną złudę, a „prawdziwego życia” szukała na scenie Wielkiego Świata. Nawet gdy przypadkowe dekoracje nie przypominały dawnej świetności.
Dcn.
Tucza.