Czasami gubisz spacje po wielokropku, masz kilka powtórzeń i chyba trochę za dużo zaimków.
Niestety tym razem wynudziłam się okropnie. Męczyłam i męczyłam ten tekst. Nawet fragment pamiętnika Sary mnie nie zaciekawił, a to się rzadko zdarza bo lubię czytać cudze zapiski. Cóż, widzę, że to jeszcze nie koniec... zobaczymy co przyniesie kolejna część.
Pozdrawiam

Troszkę mnie znużył ten fragment... Ale wreszcie pojawiło się coś od samej Sary. Zapiski z jej pamiętnika zapisałabym kursywą na przykład, dla wyróżnienia z tekstu. I pomyśl, żeby przez sposób pisania, ukazać również charakter zaginionej, niech brzmi inaczej niż reszta tekstu. W końcu to pisze nastolatka, a narrator taką nie jest raczej. Chociaż widzę, że starasz się przybrać nieco inny styl, gdy mowa o słowach Sary.
Zdarzają się potknięcia i niezgrabne zdania.
Podrzucę parę przykładów, żebyś wiedziała, pod jakim kątem się jeszcze rozejrzeć (ogólnie jest tegoż więcej) :

Kilka łez zaszkliło się jej w oczach i zsunęło się powoli po policzkach, przyłączając się tego szczerego marszu żałobnego - uważaj na "się", żeby nie przeciążyć...

Jak miała przed tym uciec, skoro przyczyna tego zaniepokojenia była wszędzie? - również na zaimki wskazujące... i inne także

poderwała się do góry, jakby sama zawstydzona swoją bezradnością./Machnęła włosami, jakby odganiała się od wyjątkowo natarczywej muchy - i na niecelowe powtórzenia

Jestem na posterunku. Nie martw się, to nic ważnego.
Wiem, że to dla ciebie trudne, ale przejrzyj te rzeczy, są od rodziców Sary. Kocham Cię.
Mama // - co powiesz o wyróżnieniu z tekstu ogólnego, np. kursywą?

Odwiedzała Sarę tak wiele razy... Rozmawiały tak wiele razy, zwierzały się sobie tak wiele razy, - to celowe powtórzenie, jednak nie brzmi dobrze, według mnie

Ah - Ach (powtarza Ci się kilkakrotnie)

które mogą uwierzyć we wszystko i niełatwo zwietrzą kłamstwo. Co było dosyć dziwne, zważywszy na to, że kochała teatr. - a to ma się jakoś do siebie - ktoś, kto kocha teatr, potrafi rozpoznać kłamstwo?


Pozdrowienia w lipcowym słońcu.

Jeśli czytam z przyjemnością, to niewątpliwie dlatego, że czuje się pasję pisania, która jest w Autorce i chociaż styl wymaga koret, nauczenia się pewnych zasad, jak konieczność doboru słów, aby ich nie powtarzać, co czytelnika wybija z rytmu, gdy śledzi tekst.
Tematyka: myślę, że jest pora pisania o wiośnie, jak i pisania o innych porach roku. Poruszasz świat Tobie najbliższy, to naturalne, ale też taki, który nie jest obcy nikomu, bo nawet dinozaury kiedyś dorastały. Wydaje mi się, że powinnaś pisać dużo, czytać, myśleć, bo jak wyżej wspomniałam, czuję się, że to lubisz, a może i masz to "coś"! Pozdrawiam!