treść jak najbardziej na tak, aż mnie rozbawiła
pozdrawiam

Poziom tego wiersza można porównać z tanimi, sensacyjnymi brukowcami. W narratorze czuć wiele jakiejś zazdrości, zawiści tak naprawdę, choć nie wiem kim jest narrator i ta Pani. Bez żadnego przesłania. Podszyte podejrzewam jakimiś osobistymi porachunkami na poziomie szkoły podstawowej - po porostu wyrzyganie na czytelnika własnych frustracji. I ta "Stara panna" - już dawno określenie wyszło z mody.
Z chęcią bym podała przykład innego wiersza, w którym syn Goi obrzuca błotem mistrza, ot zwykła frustracja i zawiść, podobnie jak tutaj narrator, ale tamten wiersz o niebo lepszy bez porównania. No cóż poezję nie tak prosto tworzyć, coś o tym wiem

A jak widać na Twoim przykładzie, wszystko można napisać w cywilizowany sposób, nawet komentarz do tekstu, który Ci się nie podoba

Proszę jeszcze o wskazanie zacięć i rady jak je poprawić. Bo jak dla mnie jest rytmicznie.

Zaiste, chwalebnym jest dla krytyka besztanie poety za słowa i przeżycia, a najchwalebniejsze wmawianie autorowi, co akurat chciał dać do zrozumienia.

Riposta wierszem? To bardzo elegancko z Twojej strony. Uważam, że to wyróżnienie ogromne, poświęcić komuś kilka słów, bo czyni się ową postać nieśmiertelną.

Satyra rządzi się swoimi prawami. Ma być celna i dotkliwa. I tak jest u Ciebie.
I jeszcze: modne czy niemodne byleby wygodne, a tu pasuje jak ulał owa panna.

serdeczności!