I.

wracać - to nie to samo, co nie ruszać się z miejsca. trzciny porosły wodę,
odpychają, gdy próbujesz wpłynąć w przeszłość - czujesz napięcie? czas sunie
po nim jak nartnik, rozplata palce. głębiej jest przepaść.

II.


jeszcze przez chwilę będzie rozszczepiać spojrzenie. zobaczy, kim się nie stałeś -
wyostrzy tę suchą, prostą szarość. znów będziesz na rozstajach: rozkrzyżowany
człowiek witruwiański. kogo w tobie położyć, i stanowi jedno, i wystaje, jak głowa
źle zapięta w tłumie. możesz tłumaczyć to był zwykły przypadek: celownik

miał usterkę fabryczną, rdza przeżarła pocisk. ale ona przyłoży palec do ust -
brzmi zupełnie jak spust, nie sądzisz? a wieczór i tak spędzisz pod drzwiami,
pytając: wiera? nadia?

prawda? nie ma tu takiej.