Usłyszałam ciche dźwięki jakby śpiewanie, momentalnie otworzyłam oczy . Ujrzałam także snop jasnego światła a po chwili wyłoniła się z niego oczekiwana … Zafiryna . Tak jak wcześniej zaskoczyła mnie jej niezwykła uroda . Miała długie ciemne włosy, zadarty nos, zielone oczy i piękne usta . Była dość wysoka a przy tym bardzo szczupła . Popatrzyła na mnie z zadowoleniem .
- Witaj Sylwio
- Witaj Zafiryno – odpowiedziałam z podziwem .
- Wiesz doskonale dokąd cię zabieram . W naszej szkolę będziesz się kształciła przez rok dzięki czemu nauczysz się sporządzania eliksirów i wielu przydatnych zaklęć . jesteś na to gotowa ?
- Tak odpowiedziałam z niepewnością .
Azeli kora teli – wypowiedziała zaklęcie Zafiryna
Nie wiedziałam co tez może to oznaczać . Nagle poczułam, że coś unosi mnie w powietrzu . Czułam się jakbym leciała w obłokach . Na chwilę przymknęłam oczy, kiedy je otworzyłam byłam w szoku . Przede mną zobaczyłam coś co przypominało wielki ogród . Znajdowały się tam kwiaty we wszystkich możliwych kolorach , Czerwone, żółte, różowe, białe a nawet czarne , Tysiące tulipanów, żonkili, róże i tysiące innych kwiatów, jednak moja uwagę przykuło coś innego.
-Co to ma wszystko znaczyć ? -Spytałam po dłuższej chwili .
Zafiryna uśmiechnęła się życzliwie
-Musimy iść dalej .
Wróżka powiedziała coś znowu w niezrozumiałym przeze mnie języku i wyczarowała coś co przypominało stare drzwi.
-By dostać się na drugą stronę musisz przez nie przejść .
Zrobiłam niepewną minę.
-Odtąd będzie cię już oprowadzać inna osoba . Jesteś gotowa by przejść . Pamiętaj, że możesz się jeszcze wycofać .
-Podjęłam już dawno decyzję i nie zmienię jej .
-Dobrze, więc żegnaj Sylwio, może jeszcze kiedyś się spotkamy . Nie mniej jednak życzę Ci dużo szczęścia . Atrifikius ! Zniknęła.
W tej chwili poczułam jak cała pewność siebie legła w gruzach . Właśnie miałam dostać się do świata wróżek i innych magicznych stworzeń . Co tam zastanę ? Czy ktoś mnie w ogóle polubi ?
Wiele pytań cisnęło mi się na myśl . Dosyć tej niepewności - rozkazałam sobie w duchu . W końcu jakie mam teraz inne wyjście . Pełna złych przeczuć przeszłam przez drzwi .
Och - krzyknęłam .Gdzie ja jestem ? W okół mnie widziałam wielki sosnowy las, szklarnie i mały zielony budynek, który wyglądał jakby był przeniesiony z jakiejś bajki . Uwagę przykuwał też wielki ogród z różnymi rodzajami kwiatów .
Sylwia ? Krzyknął ktoś z oddali .
Tak .Odparłam ze zdziwieniem . Skąd mogła to o mnie wiedzieć ?
- Będę twoją .- Cieszysz się ? Powiedziała i wyszczerzyła zęby.
Tak oczywiście .No, przynajmniej nie umrę tutaj a nudów . Pomyślałam z przekąsem .