mike17 dnia 06.03.2013 20:37 Ocena: Świetne!
Gdybym był poetą, chciałbym móc pisać w ten sposób.
By dziewczyna poczuła cały żar wersów, intensywność przekazu, magię tego, co pomiędzy.
Bo każdy z twoich listów, Kasiu, jest odrębną podróżą.
Choć zbliżoną w namiętnym przekazie, jednak za każdym razem nie mam wrażenia, że czytam coś znajomego - odkrywam bezmiar tego kochania, staram się poczuć tę melodię, którą jest owa niezwykła relacja, o jakiej piszesz.
Pięknie wplatasz elementy przyrody w wiersz - to się czuje i widzi.
Są obrazy malowane słowem, widoczne, pełne cichej, kameralnej namiętności.
Bo to u Ciebie świat zwyczajny: jej szept do niego...
Słowa niezwykłe, treścią silne.
O miłości trzeba mówić tak, jak twoja bohaterka: namiętnie, choć delikatnie, delikatnie, choć intensywnie.
Twój wiersz maluje mi się bardzo wyraźnie, bo widzę to wszystko, o czym piszesz.
Każde słowo ma tu swój sens i swoją wymowę.
I dlatego wiersz jest bardzo intymny, i poprzez to każdy, kto kochał lub kocha, poczuje go.