Idzie jesień, morze groźnie o niej szumi,
liście klonu ścielą dywan pod stopami,
klucz żurawi pieśnią żegna nas nad ranem,
a na plaży muszelki rozsypane.

Biała mewa z trójkątnymi skrzydłami,
przeleciała z cichym szmerem nad głową,
promień słońca blask załamał na liściu,
złotym światłem skry rozbłysły kolorowo.

Mała łajba kołysząca się na fali
dziób zanurza w bezdennej głębinie,
już rybacy z połowu przypłynęli,
są bezpieczni, żaden z nich nie zginie.

Ukochana cicho czeka na przystani,
otulona w grubą chustę starej matki,
mewy krążą, wrócił chłopak z połowami,
wieczór idzie, morze śpiewa o jesieni.

17.10.2011. Eurydyka-Lidia