... jak małe kocię wtulone w kocyk... tak sobie skonwertowałam do czytania. Wiersz tytułem bliźniaczy do wiersza Pawła, tak może powstać zbiór, a byłby piękny i nastrojowy.
Właśnie robiłam "prasówkę" w necie, aż się za głowę złapałam, jak się obchodzi dzisiejsze święto w innych kulturach. Ale, jest jak jest i o tym napisałaś pięknie i prawdziwie.
Pozdrawiam. Buziak.

W dzisiejszym dniu tymbardziej podziałał. Brak słów - wiersz wymowny... warty zatrzymania. Pozdrawiam

Witaj Kamyczku.....w takim dniu nie sposób przejść obok..... a jednak. Tu w Szwecji dziś wszystko jest zwyczajne.....wiersz na tak. Pozdrawiam.

wodniczko - miał wzbudzić refleksję, jeśli podziałał, to spełnił swoje zadanie. Dziękuję!

Stefanowicz - u mnie, przed bramą cmentarną, nie było (jeszcze) miodku, waty cukrowej, ale listopadowe święta coraz mocniej się komercjalizują, więc kto wie, co będzie za rok. Ja do dzisiaj lubię zapalanie zniczy, nie tylko na grobach bliskich, i Święto Zmarłych, ma niepowtarzalną atmosferę. Dzięki za wizytę i ciepły komentarz, to ja się rumienię.

Wiolinku - nie sposób...

Poke Kieszonko - podobno tak długo żyjemy, jak długo pozostajemy w pamięci bliskich... Przemijanie, to smutny temat, ale warto go podejmować.

Dziękuję pięknie wszystkim, którzy pochylili się nad moim tekstem

Pozdrawiam serdecznie

i ja odczuwam wiersz... bardzo pięknie.
pozdrawiam. Whole

Wzruszający. Zwłaszcza ten kot na cmentarzu. To jest świetne zestawienie i chyba jednak niewyeksploatowane.

Bardzo mi się też podoba rym wewnętrzny w wersie "przy głównej furcie tłoczą się ludzie". To sprawia, że jest ona taka bardzo zgrabna. Nie wiem, czy nie warto się zastanowić, aby właśnie z niej zrobić wejście i wyjście wiersza.

Ciekawie też gra ten "niedorym" widzenia-milczeniu między pierwszą a drugą zwrotką. Mnie on wybrzmiewa jako podkreślenie milczenia.

Bardzo udany wiersz.