Mirando!
Masz piękną duszę. Wspaniałą, poetycką wyobraźnię. Czytałem z największą przyjemnością, nie bacząc na chropowatości.
Troszkę wygładziłbym tekst, bo nieco podkłada kamyczki pod stopy czytelnika. Nie jestem dzis w stanie dokładnie określić, co mam na myśli. Chciałaś zapewne napisać zwiewny tekst, lecz Twoje zdania są troszkę naciągane. Zgubiłaś zwiewność płatków róży, pozostały kolce. Zapodam taki przykład:


"On nie" - bezwzględnie wyrzuć. Zaufaj mi. Tak po prostu.
Masz potencjał, masz wrażliwość. Technika, to sprawa drugorzędna, przyjdzie z czasem i z doświadczeniem. Nie ma się czym przejmować. Wyobraźni nie można się nauczyć. Ty ją masz.
Pozdrawiam.

Hedwigo, to ja dziękuję za czytanie.
Darku, jestem zaskoczona Twoimi słowami. też myślałam, że to "on nie" mogę opuścić, ale zostawiłam. Teraz już dzięki Tobie nie ma.
Wiesz, ja to pisałam... mniejsza o to. Napisałam i wrzuciłam. Tak mi posłodziłeś, że nie wiem co napisać. Poczekam na komentarze innych, jeśli będą. Chyba będą, bo krótkie teksty idą jak świeże bułeczki. A może Ty znajdziesz ociupinkę wolnego czasu i pomożesz mi z tymi kamyczkami? Pozdrawiam

Bardzo ładne. Poezja to nie moja dziedzina, ale napiszę co mi przeszkadza

wystarczy zwyczajną, taką tylko wypłyca ładny poetycki tekst

rzeźba nie pasuje mi do płatków.
Pozdrawiam

Darcon, witam na moim poletku i dziękuję za radę. Poprawiłam. Pozdrawiam

Almari, jesteś... Aaa, nie powiem jaka jesteś. Nie spodziewałam się, tylu ciepłych i miłych słów. Odczytałaś bezbłędnie przewodnią myśl. Może i koniczynę rozszyfrujesz. Wielkie dzięki. Przyznam Ci się, że ten tekst napisałam na żywca, w ciągu kilkunastu minut i wcale nie spodziewałam się takiego odbioru. Serdeczności posyłam i uśmiech zadowolenia.

Ja tutaj tak ładnie interpretuje i mnie jeszcze obrażają... Żartuję oczywiście Może przyjmijmy, że jestem nieprzewidywalna, to w miarę neutralne słowo.

Z tą koniczyną, niby coś mi się klei, ale niekoniecznie. "ona o tym wie" burzy mi całą koncepcję.

A kategoria jest dobra, ponieważ tekst można traktować zarówno jako miniaturę, jak i prozę poetycką.

Alamri, a ja chciałam Cię uściskać i wyznać swoje przyjazne uczucia. Ech... nagrabiłam sobie. Ty i nieprzewidywalna? Nie żartuj.
Ona to wie, odnosi się do róży.
A tak z interpunkcji nic?

Jeszcze tylko wyjaśnię dlaczego "on nie" należało wyrzucić. Przeczytaj przedostatnie zdanie:


Zdanie to jednoznacznie określa, że on nie wiedział. Ale nie wiadomo czy ona także samo. Dopowiadasz to w ostatnim zdaniu (i całkiem słusznie), że ona o tym wie, w przeciwieństwie do niego. Natomiast dodanie "on nie", potwierdza to, co napisałaś w przytoczonym przeze mnie zdaniu. To "rozmydla" trochę moc wypowiedzi. Nie wiem, czy nie zamotałem za bardzo.

Jeszcze, kurna, ja. Dawno nie czytałem tak pięknego tekstu na PP. Dawno, albo jeszcze dawniej. Chylę kapelusza przed Tobą.

Alamri, poprawiłam. Dzięki.

Darku, nie, nawet o tym nie pomyślałam. Tego dnia dostałam różę.
Zakładam Ci kapelusz z powrotem na głowę.

Mirando, tekst Twój przeczytałam sobie na dwa sposoby... Jako że róża kojarzy mi się też z np. Zosią (Dziady) czy z różą de Saint-Exupéry'ego, to i tutaj nadałam jej takich cech, skłoniona przez Twoje opisy. Ale też można podejrzeć tekst pod kątem, jaki już podrzuciła Almari.
Dusze skarłowaciałe nie potrafią skorzystać ze szczęścia, jakie oferuje im magia tętniąca w życiu, nie potrafią go nawet dostrzec, tak jak i piękna, które wokół...
Zatrzymałam się jeszcze nad fragmentem, w którym tajemna woń broni różę przed karłami, a potem jednak ten karzeł ją dopada... (w wypadku, kiedy "ją" oznacza różę, a nie woń). Coś musiało się stać pomiędzy... Więc nie tylko karzeł tu zawinił...
Subtelna opowieść, zaplątana w magicznej aurze. Ale - to zupełnie subiektywne, oczywiście - zdecydowałabym się na inny kwiat chyba... (tak, wiem, że to pod wpływem róży tekst napisałaś, ale...).

Pozdrowienia księżycowe.



Aha, takie maluszki na szybciutko:

Złudzenia, to tylko złudzenia - przecinek niepotrzebny

zachwyt spojrzeń - zrezygnowałabym w tym wypadku z dopełniaczówki, tym bardziej że zaraz masz inną (może zachwyt w spojrzeniach na przykład)

czyniąc ją niedostępną dla karłów - wyrzuciłabym zaimek; i jeszcze uściśliłabym, czy dotyczy on róży, czy też woni

Zbyt nisko rosła - wg mnie płynniej by było coś w stylu: Rosła jednak zbyt nisko

Karzeł(,) przechodząc, wyciągnął rękę

nie odczuł swoją szorstką dłonią - może lepiej: nie odczuł w szorstkiej dłoni / w szorstkości dłoni

Nie wiedział(,) głupi,

Ona o tym wie. - zastanawiałam się nad wyrzuceniem tego zdania, bo dla mnie ewidentne jest, że róża wie, jednak jeśli zależy Ci na tym mocnym (celowym) dopowiedzeniu, to w sumie czyta mi się od akapitu i tak: A /ale ona wie.

ZAJACANKO
WASINKO
POKE
Witam Was i dziękuję za pochylenie się nad różą. Wasze komentarze są tak bogate w treści, refleksje, że pozostawię je bez odpowiedzi, bo cóż mogę dodać? Tylko tyle, że nie spodziewałam się tylu wzruszeń, miłych słów. Otwieram szeroko oczy ze zdumienia. Udało mi się w kilku zdaniach zawrzeć tyle treści. To dla mnie najcenniejsze, bo nie należę do osób oszczędnych w słowach. Dziękuję.
Wasinko, zrobiłam poprawki. Końcówkę zostawiam taką jaka była.
Pozdrawiam serdecznie

Ona o tym wie. - a dlaczego wie, a nie wiedziała?

Że obrazowa i mądre to już powiedzieli. Że z Małym Księciem też. A ja się nad metaforą pochylę. Bo operujesz symbolami niemal w każdym zdaniu. Nie wiem czy to celowe, ale każde można inaczej interpretować. I czytając drugi, trzeci i kolejny raz na nowo odkrywać moc znaczeń.
Tylko nie pisz, że to przypadkiem.
Pozdrawiam.

Krótki, piękny tekst, czytałam parę razy. Ciekawe jak napisaliby go inni. Tak sobie myślę, co by było, gdyby np. ten tekst dać na forum z dopiskiem "napisz po swojemu". Jakie wersje by powstały. Każda inna, bo każdy z nas ma jakiś tam swój styl i dlatego w komentarzach często pisze : zmieniłbym to, zmieniłabym tamto)) Pozdrowienia.

Musiałam drugi raz przeczytać ale dotarło i to głęboko Pięknie napisane. Gratuluję

Tekst milutki w odbiorze.

Pozdrawiam

Mirando! Jak Ty to robisz?
Tekst piękny, symboliczny, wielowymiarowy. Do tego wszystkie słowa, niosące tak wielki bagaż emocjonalny, spakowałaś skrzętnie w niewielką, a tak schludną, paczuszkę treści- niczym prezent, by odbiorca po rozpakowaniu sam mógł odkryć jej zawartość.
Niesamowite

Bardzo dobry tekst Mirando. W pogoni za czymś często nie widzimy rzeczy ważnych, pięknych i dobrych, a te wartości nie potrafią się same bronić, bo ich istotą jest kruchość i wrażliwość. Czasami mam wrażenie, że ludzie karleją.