Obserwator - Wiktor Orzel
A A A
Widział ją dokładnie. Obserwował każdy najdrobniejszy ruch, zwracał uwagę na błahostki, rzeczy na pozór nieistotne. Nosiła obcisłe jeansy i kruczoczarne włosy spięte w kok. Grzywka równo przycięta, z małymi przerwami. Kolczyki subtelne, praktycznie niewidoczne, w kolorze błękitu. Usta delikatnie zaakcentowane szminką. Kremowe cienie na powiekach i delikatna kreska podkreślająca brwi. I te niebieskie, szklane oczy…
Ktoś powiedziałby, że to najzwyklejsza kobieta na świecie. Ale on ją znał. Czasami zdawało mu się, że zna ją lepiej od samego siebie, mimo, że nie zamienił z nią ani jednego słowa, nigdy nie popatrzył jej prosto w twarz, nie wymienił uśmiechu, ani nie powiedział "dzień dobry".
Wiedział, o której wstaje z łóżka, kiedy bierze prysznic i się maluje. Kiedy idzie do pracy, a kiedy wraca do domu. Znał jej ulubione książki, filmy i zwyczaje. Lubiła pić kawę i czytać przy tym Hemingwaya. Często w soboty zapraszała koleżanki na wspólne seanse filmowe.
Ale była samotna. Często widział jak leży pół dnia w łóżku z twarzą wciśniętą w poduszkę. Rzuca bez przyczyny przedmiotami, wywala ubrania z szafy. Potem wszystko sprząta, poprawia makijaż i oszukuje samą siebie. Zaprasza swoją mamę i opowiada jej w samych superlatywach swoje dorosłe życie.
Gdy śpi, jej usta układają się w tajemniczy wyraz na pograniczu uśmiechu i smutku. Potrafił obserwować ją całą noc. Mimo, że obraz na podczerwieni nie był pierwszej jakości - jemu to wystarczało.

***


"Znowu do pracy" - pomyślała. Odrzuciła leniwie kołdrę i rozprostowała nogi. Wstała z łóżka i wyłączyła budzik. Znowu niewyspana. Znowu obudziła się przed czasem. Ziewnęła i wychyliła się przez otwarte okno. Gdzieś tam w dole ludzie spieszyli się do pracy, dreptając po starych, betonowych chodnikach, ufundowanych jeszcze przez peerelowskie władze. Naprzeciwko bloki. Szare, obskurne i smutne. Oparła się łokciami o parapet i zamyśliła. Wtopiła swoje szklane oczy w niebo, które tego dnia było zadziwiająco czyste. Zza bloku wychodziło nieśmiało słońce rzucając swoje jasne promyki na kwadratowe budowle. Nagle coś wyrwało Natalię z melancholijnego nastroju. Coś mignęło jej przed oczami, rażąc przy tym jednocześnie na tyle mocno, że musiała zamknąć oczy. Zastanawiała się, co to mogło być. Długo nie mogła wpaść na właściwy trop, ale w końcu ją olśniło. Zza jej bloku wschodzi słońce i widocznie coś odbiło światło. Zasunęła pospiesznie żaluzje. "To musiało być lusterko…lusterko, albo lornetka!" - Myślała gorączkowo i spostrzegła, że ma na sobie jedynie białą bieliznę. Opuściła wszystkie żaluzje. Nie wiedziała skąd, ale czuła, że była cały czas obserwowana.

***


Cisnął lornetką o ścianę. - Ty głupia kurwo - grzmiał z wyrzutem w stronę uszkodzonego urządzenia optycznego. Mimo iż przed chwilą wyglądał jakby miał eksplodować, momentalnie się uspokoił. Uruchomił komputer i wstukał słowo kluczowe do przeglądarki: "filtry optyczne".

***


- Przyjdziesz do mnie? Chociaż na godzinę, dwie. Ja… czuję, że ktoś mnie podgląda. Jak to jest jakiś psychopata? Zboczeniec? - Słychać było błagalny ton ze słuchawki.
- Naprawdę nie mogę, mam masę pracy. Może jutro. Jesteś pewna, że ktoś cię obserwuje?
- Nie. To tylko moje kolejne popierdolone urojenie, wiesz? Masz dużo pracy. Pracuj. Andrzej tam czeka w łóżku, na pewno macie jeszcze dużo do zrobienia. - zdecydowanie zaakcentowała ostatnie słowa i rzuciła słuchawkę na widełki. Była rozdrażniona. "Jest sobota, a ona boi się wyjść z domu!" - nie mogła uwierzyć, że coś jest w stanie wyprowadzić ją na tyle z równowagi. Chwilowa chandra i lęk przerodziły się w gniew. Wtem uderzył jej do głowy pewien pomysł. Zadzwoniła do prostytutki na dziewiątym piętrze. Postanowiła, że zrobi figiel swojemu domniemanemu prześladowcy. Napisała na dużej, białej kartce drukowanymi literami. "Właśnie się rozbieram". Wywiesiła szyld na oknie i zasunęła żaluzje. Poinstruowała młodą, ponętną blondynkę, że ma długo i najlepiej jak potrafi robić striptiz przed oknem. Dziewczyna popatrzyła się błędnym wzrokiem na Natalię, lecz gdy ta wcisnęła jej pięćdziesiąt złotych, kiwnęła bezsprzecznie głową. Natalia chyłkiem wymknęła się z mieszkania zabierając ze sobą lornetkę. Weszła do pokoju prostytutki i skierowała do okna od strony zachodniej. Odsunęła pomiętą bieliznę erotyczną i popatrzyła z obrzydzeniem na zużyte prezerwatywy. Przycisnęła lornetkę do oczu i skrupulatnie obserwowała cały blok z naprzeciwka. Widziała jak jakaś kobieta gotowała obiad, w innym mieszkaniu jakaś para bawiła się w upikantnioną wersję "kotka i myszki". Gdy tak błądziła powoli już zrezygnowana, po poszczególnych piętrach i już miała odłożyć lornetkę, spostrzegła parę "uzbrojonych oczu". Serce zaczęło bić mocniej. Poniżej szkieł zauważyła nieogoloną brodę i odstające, chochlikowate uszy. Nagle do pokoju weszła prostytutka. Wystraszona dziewczyna kiwnęła się na stołku tracąc przy tym równowagę. Upadła boleśnie na podłogę.
- Nic ci nie jest? - zapytała troskliwie, nie do końca jeszcze ubrana blondynka.
- Nie… chyba nie. To znaczy, już się wynoszę z twojego mieszkania.
- Poczekaj, usiądź - nalegała dziewczyna. - Przyniosę ci coś do picia i jakiś proszek. Natalia posłusznie usiadła na krześle i czekała. Po chwili dziewczyna zjawiła się ze szklanką wody i tabletką. Natalia połknęła szybko kapsułkę i wypiła wodę.
- Wiem, że to może i nie moja sprawa, wiem jak na mnie patrzysz - jak na jakąś ostatnią dziwkę, ale chyba możesz mi powiedzieć, po co to całe przedstawienie?
- Lepiej zamykaj okno… to znaczy zasłaniaj je żaluzjami. Jakiś zboczeniec spod dwudziestki siódemki mnie obserwuje. Nie wiem czy tylko mnie, czy kogoś jeszcze, ale widziałam jego obleśną mordę i lornetkę. Ty byłaś wabikiem. Chciałam się upewnić, czy to nie jedynie kolejny wymysł mojej wybujałej fantazji…
- Mi tam już wszystko jedno. I tak połowa tego zasranego osiedla mnie przeleciała.
Natalia popatrzyła zmieszana na dziewczynę i dopiero teraz zauważyła, że po suchych policzkach popłynęły małe, ledwo widoczne łzy.
- Weź te pieniądze. - mówiąc to, rzuciła banknot. - Razem znajdziemy tego dupka. Co mam robić?
Natalii zrobiło się żal młodej dziewczyny. Miała niespełna dwadzieścia lat i wyrobioną opinię zdegenerowanej szmaty. Wiedziała, że gdzieś tam w środku ma w sobie iskierkę nadziei, że to się skończy. Widziała i czuła wręcz jej nieszczęście i nie chciała w tym momencie zgasić tego małego płomyczka, który został poddany ciężkiej próbie.
- Zrobimy tak - zaczęła. - Tymczasowo zamienimy się mieszkaniem. Będziesz chodzić w moich rzeczach, przefarbujesz włosy. Będziesz się zachowywać dokładnie tak, jak ci powiem. Wszystkie te czynności będziesz wykonywać przy żaluzjach lekko uchylonych, na tyle, żeby nie mógł rozpoznać twojej twarzy, bo wtedy chyba się zorientuje.
***


Rozbierała się. Znowu. Co w nią wstąpiło… jest taka bezpośrednia, kobieca… Czemu nie uchyli do końca żaluzji! Chyba tego długo nie wytrzymam i wyjdę z tej zasranej chałupy. Otworzę stare drzwi, które są otwarte jedynie dla listonosza, przynoszącego pieniądze od matki z USA…

***

W pokoju panował półmrok. Natalia jako tako doprowadziła mieszkanie swojej nowej przyjaciółki do porządku. Położyła się na posłanym łóżku i próbowała zamknąć oczy. Jednakże cały czas myślała o swoim prześladowcy. Jutro miał być ten dzień. Magda będzie go kusić przez okno jeszcze "dosłowniej", ona w tym czasie, razem ze swoim kolegą, instruktorem z siłowni złoży wizytę nieproszonemu obserwatorowi. Ze swoich rozmyślań wyrwało ją ciche skrzypienie. Ktoś zbliżył się do łóżka. Szybkim ruchem ręki zamknął jej usta. Nie mogła krzyczeć. Drugą ręką łapczywie ją rozbierał. Sapał przy tym jak zwierzę, niemal się dławiąc swoim oddechem. Rozdarł stanik i brutalnie ściągnął majtki. Z jej oczu lały się łzy. Chciała powiedzieć: nie, zaprotestować. Jego to nie obchodziło. Gwałcił ją. Był w swoim żywiole. Poddała się. Był za silny, a jakikolwiek opór nie miał sensu. Poczuła jak spocona ręka osuwa się na jej nos. Przycisnął ją tak mocno, że nie mogła już w ogóle oddychać. Zaczęła tracić przytomność. Czuła jak jej dusza chce już gdzieś wyjść, uciec. Ona też już chciała to zrobić. Już dawno chciała uciec od beznadziejności swojego życia. Od tej przytłaczającej samotności, dobijającego osiedla i sztucznych ludzi. Nie miała odwagi. Teraz wiedziała, że może uciec. Mimo wszystko było jej trochę żal. Zdawała sobie sprawę, że jeszcze mogła coś tu osiągnąć. Kogoś poznać, gdzieś wyjechać. Było już za późno. W tej chwili nie miała wyboru. Wiedziała, że dłużej już nie wytrzyma.

***


Widział przez lornetkę jak wynoszą czyjeś ciało. Już miał odłożyć przyrząd kiedy zobaczył, mały, ledwo widoczny szczegół. Z niedosuniętego, czarnego worka wystawało ucho, w którym tkwił błękitny kolczyk. Poczuł, że traci przytomność. Ogarnęły go nieprzyjemne mdłości i zawroty głowy.
- Nie, nie! Niemożliwe - krzyczał jak obłąkany i biegał odbijając się od ścian. Zdecydowanie wypadł z mieszkania niemal taranując stare drzwi. Zbiegł pośpiesznie po schodach potykając o własne nogi. Udał się do bloku, który tak dobrze znał dzięki swojej lornetce.
Prawie staranował funkcjonariusza policji, który spisywał jakieś dane do notesu.

- Ccco się stało ? - zapytał jąkając się.
- Zgwałcono kobietę. - odparł chłodno policjant.

Nie zważając na mundurowych, przepchnął się do czarnego, foliowego worka, Rozpiął zamek i zobaczył jej twarz. Nigdy nie widział jej takiej smutnej. Nawet wtedy, kiedy całymi dniami leżała bez ruchu na łóżku i płakała. Była już taka chłodna, nieobecna. Pogładził ręką jej policzek, dotknął włosów. Czuł jak łzy lały się mimowolnie. Próbował nad tym zapanować, ale nie był w stanie. Funkcjonariusze próbowali odciągnąć mężczyznę od zwłok, ale on mocno trzymał ją za rękę. W końcu ktoś użył paralizatora i odciągnięto go od Natalii.

- Pan ją znał? - spytała jakaś blondynka.
- Można tak powiedzieć - odpowiedział
- To przeze mnie ona zginęła. Przeze mnie! Zamieniłyśmy się mieszkaniami… ja miałam… miałam udawać ją… ktoś ją obserwował - mówiła cichym głosem wycierając cały czas policzek - miałyśmy dopaść tego drania… ale jakiś klient… mój klient… ona nie zamknęła drzwi. To ja! To ja miałam wtedy umrzeć, nie ona!

***

Popatrzył na zdjęcia. Potem na wycinek z gazety o gwałcie. Znowu na zdjęcia. Uchylił drzwi od balkonu i skoczył.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Wiktor Orzel · dnia 26.06.2008 17:05 · Czytań: 1394 · Średnia ocena: 3,6 · Komentarzy: 13
Komentarze
anek_ch dnia 26.06.2008 18:48 Ocena: Bardzo dobre
Bardzo mi się podoba. Może za dużo wulgaryzmów w dialogach między głóną bohaterką a Natalia, ale ogólnie fajny pomysł i styl pisania tez.
Brawo!
ginger dnia 26.06.2008 22:20
Hmm... Gdzie te wulgaryzmy tak rażące...? Albo autor coś zmienił, albo ja jestem uodporniona... ;)
Napisane dobrze, i w sumie mi się podobało, choć za dużo trupów jak na tak krótki kawałek. Przeczytałam szybciutko, i jakoś nie zdążyłam się wczuć. Bardzo prawdopodbne, że spróbuję jeszcze...
Wiktor Orzel dnia 26.06.2008 23:42
Opowiadanie napisane na jedno kopyto jak się to mówi ;) Dzięki za komentarze.
anek_ch dnia 27.06.2008 10:08 Ocena: Bardzo dobre
Chodziło mi o ten dialog między główną bohaterką i prostytutką. Bo nagle z zatroskanej dzieweczki, bohaterka staje się jakaś taka strasznie... ech nie wiem juz jaka. Mniejsza z tym;)
milla dnia 27.06.2008 11:07 Ocena: Dobre
Wulgaryzmy akurat są ok. W odpowiednich miejscach, w ustach odób odpowiednich.
"Wystraszona dziewczyna, kiwnęła się na stołku tracąc przy tym równowagę" -ten przecinek chyba coś nie halo. Przeszdadza w zrozumieniu. Nie wiem czy "lewniwo" jest poprawnym słowem czy neologizmem. MNie nie razi tak czy tak, ale wielbiciele poprawnej polonistycznie polszczyzny moga się czepiać.
Sagitariusie, widać w tym tekście Twój pazur. Jednak historyjka do mnie nie przemawia. POczątek może i ok, ale reszta, mam wrażenie, jakoś na siłę. NAciągane. pOmysł ogólnie niezły, tylko ja nie weszłam w ten obrazek zupełnie. Do stylu się nie czepnę.
Wiktor Orzel dnia 27.06.2008 11:26
Ja nie znalazłem tego "lewniwo" chyba przez przypadek źle przeczytałaś :D Cóż opowiadanie miało być takie jakie jest, bez zbędnych i plastycznych opisów, tutaj właśnie te osoby są najważniejsze a nie cała reszta.

Pozdrawiam.
milla dnia 27.06.2008 11:29 Ocena: Dobre
leniwo kurde:) Literówa
milla dnia 27.06.2008 11:30 Ocena: Dobre
nie chodzi mi oplastyczne opisy. te są wystarczające. CZegoś mi brakło, żebym kupiła tę historię. ot i tyle:)
Wiktor Orzel dnia 27.06.2008 11:33
Chyba przesadzam z tym symbolizmem :D W każdym razie dzięki za komentarz.
Avela dnia 27.06.2008 22:59 Ocena: Bardzo dobre
Witam!
Jak widać rzadko się wypowiadam,częściej zaś czytam opowiadania,ale jeżeli już się odzywam to naprawdę mnie coś tknęło:).
Opowiadanie wg mnie właśnie ma swój klimat,może dlatego,że rozumiem co Autor (jakże szacowny:) miał na myśli używając tej konwencji,któa jest ascetyczna i 'filmowa'.Oznacza to tyle,że akcja jest płynna i nie trzeba rozbudowanej fabuły aby opowiedzieć daną historie.Różne punkty widzenia pozwalają na poznanie bohaterów i przez chwile możemy wejśc w rolę danej postaci.
Wulgaryzmy,dla mnie, są ok,ponieważ nie jest cukierkowo.

No nic rozpisałam się,ale mam nadzieję,że nie na darmo.

Dziekuję i pzdr.:)
Usunięty dnia 28.06.2008 22:11 Ocena: Bardzo dobre
Witam.

Zatem piszę i ja zapowiedziany w shoutboxie komentarz. Opowiadanie jest bardzo ładne i nawet wzruszające, najbardziej spodobała mi się krótka, bezkompromisowa informacja w ostatnim akapicie. Mam kilka uwag technicznych, które podaję w punktach poniżej:

1) "Miała obcisłe jeansy..." - może lepiej byłoby napisać: "Nosiła obcisłe jeansy..." (?)

2) "Kolczyki subtelne, praktycznie niewidoczne[,] w kolorze błękitu" - przydałoby się wstawić przecinek we wskazanym miejscu, co pozwoli odnieść kolor do kolczyków; Bo bez przecinka można odnieść wrażenie, że kolczyki są niewidoczne na tle błękitu (nieba? ucha?)

3) "PLRowe" - dziwaczna forma, poza tym błędny szyk liter; Ja bym napisał: "peerelowskie"

4) "zadziwiająca", winno być "zadziwiająco - literówka

5) "Zasunęła pospiesznie żaluzje", a niedługo potem: "Opuściła wszystkie żaluzje". To ile tych żaluzji? Wiem, o co Ci chodziło w tym fragmencie - że wpierw zasunęła żaluzje w oknie, przez które wyglądała (najpierw wszakże wypadałoby je zamknąć...), a potem żaluzje w pozostałych oknach. Nie mniej w takim kształcie, w jakim aktualnie jest to napisane, pozostaje trochę nieprecyzyjne, dezorientuje, przeszkadza.

6) "... eksplodować[,] momentalnie się uspokoił" - przecinek

7) "streaptase" - albo "strip-tease", albo po prostu, po polsku - striptiz

8) "... odłożyć lornetkę[,] spostrzegła parę..." - przecinek

9) "Otworze" - "Otworzę" - literówka a przy okazji błąd ortograficzny

10) "Chciała powiedzieć: nie, zaprotestować" - tak bym to widział...

11) "kiedy zobaczył, mały, ledwo widoczny szczegół" - bez przecinka po "zobaczył"

12) "...który tak dobrze znał ze swojej lornetki." - może lepiej napisać: "...który tak dobrze znał dzięki swojej lornetce."

13) "To prze zemnie ona zginęła. Prze zemnie!" - Przeze mnie! :)

14) "To ja miałam wtedy umrzeć[,] nie ona!" - przecinek

Zwróć też uwagę na spacje (których brak) we fragmentach, gdzie są zdania z trzykropkami.

To tyle, jeżeli chodzi o moje uwagi. Ogólnie opowiadanie bardzo mi się spodobało i wciągnęło mnie (bo zacząłem czytać w południe, a wieczorem doczytałem). Ładny, schludny, czysty język.

Pozdrawiam,
Wiktor Orzel dnia 30.06.2008 16:27
Błędy poprawione, dzięki. Komentarz jest obiektywny i to mnie cieszy. Na innym portalu mój tekst uzyskał miano szkicu w mniej lub bardziej obiektywnym świetle...także cieszę się, że komuś się spodobało :)
DamianMorfeusz dnia 05.07.2008 14:06 Ocena: Dobre
Obrazek, który nie spodobał mi się do końca. Rach-ciach rozprawienie się z historią. Nie poczułem strachu bohaterki, motywów podglądacza, tragicznej sytuacji prostytutki. I ja się tam nie znam, ale zużytego kondoma to raczej by sprzątnęła po stosunku.
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
pociengiel
05/10/2024 20:09
Pulsar dnia 05.10.2024 19:50 Ocena: Słabe Czego się boisz… »
Pulsar
05/10/2024 19:50
Czego się boisz cwelu?? Do tej pory , nie można było… »
pociengiel
05/10/2024 19:14
No, no, no. Odezwał się element kosmosu. »
Pulsar
05/10/2024 16:41
Media mają duży wpływ na kształtowanie naszej świadomości.… »
Kazjuno
05/10/2024 16:13
Januszu Rosek. Przygody łowcy posagów czytałem z… »
Kazjuno
05/10/2024 00:18
Oczywiście akceptuję brak w osiedlu quada i skutera… »
ivonna
04/10/2024 15:39
Jest taka wzmianka, noooo może wzmianeczka ;): Postanowił… »
Kazjuno
04/10/2024 14:00
Chyba przegapiłem przyczepiony do traktora pług.… »
ivonna
04/10/2024 13:25
Hej, hej. Dawno mnie tu nie było, powoli tu wracam. I...… »
Kazjuno
04/10/2024 07:56
Wykreowana przez Ciebie Iwonno postać Andżeliki jest… »
Manuel del Kiro
03/10/2024 20:53
Jacek London dziękuję za komentarz. Masz rację w Forreście… »
Janusz Rosek
03/10/2024 11:23
Kazjuno, Dziękuję bardzo za Twój komentarz i ciekawe… »
Jacek Londyn
03/10/2024 10:58
Dobra, barwna, wiarygodna opowieść. Fragment o metalowych… »
pociengiel
02/10/2024 23:31
DZIĘKI »
Kazjuno
02/10/2024 22:55
Na wstępie przyjmij Wiktorze, gratulacje z okazji wydania… »
ShoutBox
  • Dar
  • 22/09/2024 22:52
  • Zbyś Oława . Mam nadzieję, że będzie dobrze.
  • Wiktor Orzel
  • 18/09/2024 08:33
  • Dumanie, pisanie i komentowanie tekstów. ;)
  • TakaJedna
  • 16/09/2024 22:54
  • Jesień to najlepszy czas na podumanie.
  • mike17
  • 15/09/2024 19:48
  • Jak jesień nadchodzi, to najlepsza pora na zakochanie się :)
  • TakaJedna
  • 12/09/2024 22:05
  • Jak jesień idzie, to spać trzeba!
  • Wiktor Orzel
  • 11/09/2024 13:55
  • A co tutaj taka cisza, idzie jesień, budzimy się!
  • ajw
  • 20/08/2024 14:13
  • I ja pozdrawiam, Zbysiu :)
  • Zbigniew Szczypek
  • 12/08/2024 22:39
  • "Miałem sen, może i nie całkiem senny, zdało mi się, że zagasnął blask dzienny(...) Ziemia lodowata wisiała ślepa, pośród zaćmionego świata (...)Stało się niepotrzebnym, ciemność była wszędzie
  • Zbigniew Szczypek
  • 10/08/2024 19:12
  • Pozdrawiam wszystkich serdecznie, ciesząc się, że mogę do Was wrócić i że nadal tu jesteście - Zbyś ;-}
  • TakaJedna
  • 28/07/2024 16:41
  • Pozdrawiam niedzielnie!
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty