I.

kiedyś zdjęcia w ramkach nie będą moimi zdjęciami, ale nie myślę o tym
jeszcze, budząc się w cudzym świcie, zakłopotaniu. kobieta, w której śpię,
wczoraj wypiła za dużo, jest zmęczona i nie pamięta, jak wygląda świat
z pozycji embrionalnej - czołem do schodów. patrzy tylko nad jego ramieniem -
światło pęka wzdłuż kropli, krajobraz nie klei się, odpryskuje spod żaluzji,
żółknie jak stara kartka. pada, ale niedługo nie będzie śladu

po niczym - kto pościeli pościel? próbuje zasnąć, zanim
szorstkość stwardnieje w spojówkach. ułożyć się kącie
ramki, zostać jak zapach drewna - jeszcze na trochę.

II.

na herbatę, na kawę, na zawsze.