Dalsze losy Judyma i Joanny. cz. 2 - Nannna20
Proza » Długie Opowiadania » Dalsze losy Judyma i Joanny. cz. 2
A A A
Kilka tygodni później, wcześnie nad ranem, obudziło Judyma walenie w drzwi.
- Doktorze! Katastrofa! Prędzej, prędzej!
- Cóż się stało? - Judym wpuścił do pokoju Heńka, swego znajomego i począł pośpiesznie pakować torbę lekarską.
- Pożar jednej z kamienic! Strop zawalony, kilkanaście osób conajmniej pogrzebanych żywcem!
- Gdzie to się stało? Mówże! - nakazał Judym gdy biegli przez podwórze.
- Bananowa doktorze! Bananowa osiemnaście.
Nazwa ulicy jak echo rozchodziła się po głowie Tomasza. Przyspieszył i ledwo nie tracąc tchu, biegł pod wskazany adres. Gdy był już u celu, ujrzał ludzi krzątających się dookoła. Zawalony budynek, dopalające się gdzieniegdzie jeszcze ognie. Szary dym, pył i i brud wznoszący się ponad całe to zamieszanie, przysłaniał pierwsze promyki wschodzącego słońca.
Judym w pośpiechu zatrzymywał się przy leżących na drodze rannych, którzy zostali położeni w bezpiecznej odległości od pożaru. Stanął jednak w bezruchu gdy nieopodal ujrzał leżącą na ziemi kobietę, nad którą pochylała się jakaś dziewczynka, próbująca wlać jej do ust trochę wody.
Przez jedną nanosekundę Judym poczuł, jakby mu ktoś zanurzył serce w lodowatej wodzie, płuca wypełnił siarką a żołądek ołowiem. Z zachrypniętego gardła dał się usłyszeć jakiś krzyk, jęk może, dziwnie nieartykułowany dźwięk, bardziej zwierzęcy aniżeli ludzki.
Po chwili jednak Judym odzyskał zimną krew, i lada moment znalazł się u rannej. Na wszystkie nieszczęścia tego świata, jego obawa potwierdziła się. Była to Joanna. Leżała tak bezradna i bezbronna, pogodzona ze swym losem, niczym sarna złapana w okowy. Judym przyłożył szybko stetoskop do jej ledwie i niemiarowo podnoszącej się piersi, z bólem patrząc na jej twarz. Prawa jej strona była niemalże całkowicie pozbawiona skóry, gdzieniegdzie spalona. A mimo to, dziewczyna wciąż była przytomna.
- Joasiu... zaraz zawiozę cię do szpitala, tam ci pomogą, moja kochana... Wytrzymaj! - Przycisnął opatrunek do miejsca pod żebrami skąd wypływała krew, choć wiedział, że na nic to wszystko może się zdać.
- Przysypało Klaudiusza... Nie zdołałam mu pomóc...ale... Janeczek mój... cóż za szczęście...
- Ciii... nic nie mów Joanno.
Judymowi zdało się, że wszystko wokół niego zamarło. Nie dochodził go żaden dźwięk, nie widział biegających wokoło ludzi, wszystko było gdzieś poza nim, a może w innym wymiarze? On był tylko tutaj, przy niej. Całe jego istnienie, jego życie, wszystko to sprowadzało się do tej chwili.
Coraz słabsza Joanna patrzyła na niego, choć Judym nie miał pewności, czy jej oczy jeszcze widzą, i nagle stały się tak bardzo przytomne.
- To nie tak, Tomaszu. Mój syn... to ty, to ty powinieneś być jego ojcem. Kocham cię, zawsze...i...proszę... - Joanna spuściła głowę, wydała ostatnie tchnienie i skonała.
W jednej chwili uderzył Judyma cały ten zgiełk i zamieszanie dookoła. Ludzie wołający i płaczące dzieci.
Nieopisana rozpacz i żal rozrywały Judyma, gdy tak klęczał nad nieruchomą Joanną. Trwał tak chwilę, czuł jakby był sparaliżowany, jakgdyby to dusza jego, a nie jej, uleciała właśnie gdzieś stąd, daleko.
Wnet opamiętał się. Joannie już pomóc nie mógł. Wstał więc i na nogach miękkich i chwiejnych, ruszył udzielać pomocy tym, którzy jej potrzebowali.

24 lata później...
Pod dom podjechał powóz. Wysiadł z niego przystojny młodzieniec w cylindrze i błyszczącym garniturze. Judym patrzył zza firanki, ze szczerym uśmiechem na tego człowieka i wnet wyszedł go przywitać.
- Janek! Cały dzień czekałem na ciebie. Ale dobrze, że już jesteś, stęskniłem się, rzec muszę.
Uścisnęli się mocno i serdecznie, a potem przeszli do salonu aby móc porozmawiać i odpocząć.
- Tak ojcze, udało mi się. Zdobyłem dyplom! Teraz nic nie stoi na przeszkodzie, abym zaczął praktyki w twojej klinice. - Policzki młodzieńca pokryły się delikatnym rumieńcem.
- Dobrze się spisałeś. Czekałem na ten dzień i możesz mi wierzyć, jestem z ciebie naprawdę dumny.
Judym poklepał go raz jeszcze po ramieniu, po czym przeczesał ręką siwiejące włosy. Oparł się na oparciu fotela a jego twarz spochmurniała.
- Myślisz o moich rodzicach prawda ojcze? Zawsze o nich wspominasz przy jakimś ważnym wydarzeniu w moim życiu...
- Bo widzisz... Ja ciągle nie czuję się godny... To oni powinni być przy tobie, nie ja. Niczym nie zasługuję na to. Ale los chciał inaczej, kocham cię jak rodzonego syna, i każdego dnia zastanawiam się za co Bóg tak mnie poważa, skoro dał mi dostąpić tego zaszczytu, jakim było wychowanie ciebie.
- Nie zastanawiaj się nad tym ojcze. Pomyśl lepiej ile pracy jest przed nami, ile ludzkich istnień będzie dane nam uratować. Tak właśnie miało być i to jest piękne.
Oczy obydwu mężczyzn zaszkliły się lekko.
Już następnego dnia zaczęli swoją pracę. Tak wiele ludzi czekało przecież na ich wizytę, zmianę opatrunku, dobre słowo, nadzieję...

Koniec ;)
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Nannna20 · dnia 04.02.2012 20:09 · Czytań: 1819 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 1
Komentarze
Kaero dnia 07.02.2012 23:38
Ta część bardziej mi się podobała niż pierwsza. Tylko tu znowu interpunkcja kuleje. Przydałoby się ją poprawić.

Cytat:
Joanna spuściła głowę, wydała ostatnie tchnienie i skonała.

- a jak ona miałaby tę głowę spuścić, skoro leżała?

To tyle, jeśli chodzi o uwagi.

Pozdrawiam:)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty