Kielce, 01.02.2012 r.


Szanowny Pisarzu!



Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to człowiekowi mogą opaść ręce. Nie sposób ogarnąć tę wizję umysłem.
Mi przed oczami staje obraz chaosu, gdzie przemieszcza się niezliczona ilość wersów, bohaterów, wątków… Niektóre się splatają, inne nie mają ze sobą nic wspólnego. Każde dzieło jest inne, chciałabym jednak skupić się na podobieństwach. Zebrać wszystkie powtarzające się sytuacje, postaci o jednakowych usposobieniach. Rzeczą niemożliwą jest zupełna oryginalność, kiedy pomyśli się o tak wielkiej ilości książek! A jednak! Mi nigdy nie zdarzyło się czytać dwóch podobnych książek. A Panu, czy zdarzyło się? Na pewno przeczytał Pan ich więcej niż ja.
Porównywanie czytanych książek to jeden z prostszych sposobów na zobaczenie różnicy między ludźmi. A także na poznanie ich. Nie wstydzi się Pan publikować swoich dzieł? Oczywiście, nie ma tam nic, czego można się wstydzić – są bardzo dobre, zapewne nie muszę Pana o tym uświadamiać. Zresztą, dlaczego miałby mi Pan uwierzyć? Jednak w każdej pracy są wątki autobiograficzne, osobiste myśli i refleksje – to jasne. Ilu więc ludzi zyskało dzięki książkom nieśmiertelność! Ale także ilu poświęciło swoją prywatność w imię sztuki. Książki ciągle powstają, pojawiają się nowe pomysły, coraz więcej wersów, wątków przeplata się we wcześniej wspomnianym chaosie, coraz więcej ludzi ujawnia swoją historię. Pan też ma tam swoje miejsce! Proszę pomyśleć o swoich czytelnikach, co przeżywali czytając pańskie dzieła, w jakich miejscach. To pozwala autorowi nie tylko być nieśmiertelnym, ale też wszechobecnym.
Pisarstwo daje potężną moc. Proszę uważać na każde słowo.



Z poważaniem, Czytelnik