Od Autora:
Trupy mają zaniki pamięci.

Występują:

Tajemniczy głos z za sceny
Mąż pierwszy- mąż Ludwiki
Mąż drugi- mąż Ludwiki
Żona ( Ludwika )
Ksiądz- kochanek żony
Sąsiad- kochanek żony

Scena I

Występują: Mąż pierwszy, Żona oraz Mąż drugi.

Głos z za sceny:

Był sobie pewien trup, który nie żył. I nie żyjąc tak poczuł, że jego żyjąca jeszcze żona ma drugiego męża. Trup się w grobie obruszył, wstał ledwo, przez ziemię się przekopał i wyszedł. Odpadła mu ręka i nos, lecz nie przejął się tym zbytnio, gdyż w takim stanie mógł bardziej przestraszyć żonę. Wszedł do jej domu, usłyszał krzyki dobiegające z kuchni. Poszedł tam i zobaczył jak żona zabija męża nożem. Przestraszył się, lecz nie wycofał.

Mąż pierwszy:

Co robisz kobieto?!

Żona:

Idź szkarado, nie przeszkadzaj!

Mąż pierwszy:

Co robisz się pytam?! Mąż wyraźnie zdenerwowany, żona spokojna, uśmiechnięta.

Żona:

Męża zabijam, ot co.

Mąż pierwszy:

Czemuż go zabijasz?

Żona:

Aby nie żył.

Mąż pierwszy:

To logiczne, lecz jaki jest powód tego pragnienia?

Żona:

Zwyczajny- gdy ciebie zabiłam, bardzo mi się spodobało.

Mąż pierwszy: krzyczy ze zdziwieniem

Ty mnie zabiłaś?!

Żona: ze śmiechem

A co, nie wiedziałeś?

Mąż pierwszy:

Jasna cholera! Trup wrzeszczy i rzuca się na żonę, lecz w połowie drogi cały się rozsypuje.

Żona: śmieje się głośno

Został z niego proch.

Mąż drugi: ( jako trup )

A o mnie zapomniałaś?

Żona:

O Boże, będę się z drugim użerać… Idź szkarado…

Mąż drugi: przerywa żonie

Nie przeszkadzać?

Żona: ( nie rozumie )

W czym nie przeszkadzać?


Mąż drugi:

W zabijaniu.

Żona: dziwi się dalej

Ale kogo?

Mąż drugi:

Ciebie.

Żona: boi się

Co?! Sama siebie przecież nie zabiję.

Mąż drugi:

Dasz radę.

Żona:

Och, ale ja nie chcę.

Mąż drugi: podpuszcza ją

A może nie umiesz?

Żona:

Ja bym nie umiała?

Mąż drugi:

No raczej…

Żona:

A patrz! Żona zabija się nożem. Widzisz, zabiłam się. Mówi z dumą.

Mąż drugi:

Gratuluję.


Scena II

Występują: Mąż drugi, Żona, Sąsiad.

Głos z za sceny:

Trzy trupy siedzą przy kuchennym stole i myślą.

Żona:

A pan kim jest? Patrzy na obcego mężczyznę.

Sąsiad:

Sąsiadem.

Żona:

A czemu w moim domu?

Sąsiad:

Bo jestem też twoim kochankiem Ludwiko.

Żona udaje, że nie wie o co chodzi.

Żona:

Ależ skąd!

Mąż drugi: krzyczy

Masz kochanka?! Zabiję cię! Wstaje, łapie nóż, a żona wybucha śmiechem.

Żona:

No faktycznie, mam kochanka.

Mąż drugi: opadają mu ręce

No i jeszcze się przyznajesz?

Żona:

Przynajmniej do grobu pójdę z czystym sumieniem.

Mąż drugi:

O Boże, myślałem, że chociaż po śmierci będę miał spokój, ale nie! Sąsiedzie, weź tą kobietę i zanieś do siebie.

Sąsiad:

Z ogromną chęcią.

Żona:

Nie zgadzam się!

Mąż drugi:

A to dlaczego?

Sąsiad:

Właśnie.

Żona:

Wolę do grobu, niż z wami dwoma.

Mąż drugi:

Sąsiedzie, łap za nogi, ja za ręce i do grobu z nią.

Żona:

Nie!!!

Mężczyźni robią swoje.

Scena III

Występują: Mąż drugi, Sąsiad, Żona, Ksiądz, Anioły.

Rzecz się dzieje na cmentarzu. Przy pustej dziurze stoi ksiądz. Podchodzą do niego mąż drugi i sąsiad niosący kobietę.

Mąż drugi:

Halo, dobry księdzu.

Ksiądz: dziwi się

A cóż to?

Mąż drugi:

Okropna kobieta, w istocie.

Ksiądz:

Ależ ja nie o tym. W prawdzie szkarada, lecz ja się pytam co to było za powitanie?

Mąż drugi:

Poranne.

Księdzu opadają ręce.

Ksiądz:

O Boże…

Mąż drugi:

Dół wolny, czy rezerwacja?

Ksiądz:

Rezerwacja. Nie macie własnego?

Mąż drugi:

A skąd?

Ksiądz:

Świadczę usługi. Mogę wykopać.

Sąsiad:

Księdzu wolno?

Ksiądz:

A czemu by nie?

Mąż drugi:

Bo… Mąż wskazuje ręką na księdza. Święci nie kopią.

Ksiądz:

Ja nie taki święty. Puszcza oko do żony, ta rumieni się, lecz mąż tego nie zauważa.

Sąsiad:

A na kiedy ksiądz skończy?

Ksiądz:

Zaraz.

Odchodzi i wraca po dziesięciu minutach.

Ksiądz:

Gotowy.

Mąż drugi:

Nie możliwe!

Ksiądz prowadzi ich i pokazuje głęboki dół.

Sąsiad:

Jak ksiądz to…?

Ksiądz: przerywa mu

Cuda synu! Cuda! Ksiądz wpada w ekscytację, zaczyna tańczyć i podśpiewywać:
Chwalę Pana! Chwaaalę Pana! Wielbię Pana! Wieeelbię Pana!

Sąsiad:

Dawaj ją do grobu.

Wkładają kobietę do dziury, a ona im macha. Zakopują ją. Idą kawałek dalej, po czym zatrzymują się i myślą.

Mąż drugi:

A my co teraz?

Sąsiad:

Cholera wie.

Z krzaków wyłania się ksiądz. Skrada się, twarz ma podnieconą, oczy szerokie i głupawy uśmieszek.

Ksiądz:

Błuuahahahaha!

Mąż drugi:

Ja pierdole!

Sąsiad:

A księdzu co?

Ksiądz tańczy wokół trupów i śpiewa.

Ksiądz:

Stoją sobie trupy, śmierdzą, gniją, odpadają części ciała. Hahahaha….Chwalmy Pana.

Anioły: pojawiają się niespodziewanie, robią księdzu chórek:

Wszyscy.

Ksiądz:

Chwalmy Pana.

Anioły:

Wszyscy.

Mąż drugi:

Cholera!

Sąsiad: przerażony

Też widzisz anioły? Mąż przytakuje.

Ksiądz:

Chwalcie Pana! Tańczcie ze mną!

Mąż drugi:

Co robimy?

Sąsiad:

Nie będę się poniżał z tym błaznem.

Ksiądz łapie ich za ręce i zmusza do tańczenia.

Anioły:

Pan się cieszy i raduje.

Ksiądz:

Chwalmy Pana.

Mąż drugi:

On jest zjarany!

Ksiądz:

Chwalmy Pana!

Scena IV

Występują: Mąż drugi, Sąsiad, Ksiądz.

Głos z za sceny:

Mężczyźni razem z księdzem leżą nieprzytomni na podłodze w mieszkaniu.

Wokół pełno butelek po piwie.


Mąż drugi:

Dobrze, dobrze było.

Ksiądz:

A teraz wykopie wam doły.

Sąsiad:

Możemy popatrzeć?

Ksiądz:

Nooo!

Scena V

Występują: Mąż drugi, Sąsiad, Ksiądz.

Trójka bohaterów stoi na cmentarzu. Ksiądz bierze łopatę, wali w łeb męża, potem sąsiada. Oni padają na ziemię. Ksiądz kopie. Mijają trzy godziny. Trupy się budzą.

Mąż drugi:

Co jest?

Ksiądz:

Skończyłem.

Sąsiad:

Ile minut?

Ksiądz:

Pięć.

Mąż drugi:

Dawaj zegar.

Ksiądz wyciąga spod sutanny zegar ścienny.

Mąż drugi:

A no! Dziwi się. Nie wiem jak ksiądz to zrobił.

KONIEC