Dzień dobry.
Nie wiem, czy cię wpuszczę jak przyjdziesz. - mogę się mylić, ale myślę, że lepiej byłoby "Nie wiem, czy cię wpuszczę, kiedy przyjdziesz".
Czarnobiałe - "czarno-białe" (chyba że to takie "czarnobiałe" jak "żółtozielone", kiedy zieleń płynnie przechodzi w żółć).
do dawnej siebie, i do pokoju na piętrze. - przecinek zbędny, jeśli potrzebna jest pauza, to może rozbić toto na dwa wersy?
Oczywiście wszystkie uwagi luźne i niezobowiązujące.
Pozdrawiam.

Nie wiem, czy cię wpuszczę jak przyjdziesz. - JAK/JAK z drugiego wersu - być może: jeśli - Nie wiem, czy cię wpuszczę - jeśli przyjdziesz - "moje oczy" - być może bez zaimka - powieszę/pozostawię - być może do ominięcia - tekst warto doszlifować

nie wrócę do siebie i do pokoju na piętrze...fajne , ale czy jesteś pewna Wodniczko?wiersz bardzo ciekawy i klimatyczny...to rozdarcie wewnętrzne uwypukla najciekawsze fragmenty
jesli można...to z drugiego wersu wyrzuciłabym "wtedy"miło było zajrzeć

"...dusza zamknięta w pomarszczeniu. Tylko oczy pozostaną
takie same, wpatrzone w przyszłość

która obumiera z resztek dni."
Całość ujęła klimatem. Ma się wrażenie, że coś odeszło i nie wróci. może to młodość jak sugeruje tytuł, a może po prostu zmęczenie i apatia sprawiły taki stan, że człowiek mimo młodego wieku czuje się staro Podoba mi się

Sporo goryczy, sporo przemyśleń...nie wyszło tak, jakby się chciało, w obecnej chwili nie wiem jak zareaguję, czy ciebie przyjmę. Ale gdyby...Później może być jeszcze gorzej, przecież czas tak szybko mija. Nic nie będzie już takie samo. Zapomnę o kolorach, o tym co było, będę raczej trzymać się szarości... i poszukam innych dróg, innych rozwiązań. Można się przecież przystosować.To moje odczucia, widzę je troszkę szerzej, ale to moja wina, chyba za bardzo bujam w obłokach

wpatrzone w przyszłość,

która obumiera z resztek dni. Już nie zazielenią się łąki
i źrenice. Czarnobiałe szkice powieszą się ramą bliżej
łóżka.

ten fragment jest niesamowity. Zabieram go, podziwiam, chłonę i zachwycam się . Odpowiedniego nastroju nie można Twojemu utworowi odmówić, przeczytałem z przyjemnością. Ukłony ślę i pozdrawiam

Ładnie ujęłąś to przemijanie... Dla mnie pierwsza zwrotka plus trzy ostatnie wersy byłyby idealne... Pozdrawiam