Najdroższy mój Pisarzu !

Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to człowiek zaczyna się zastanawiać, ile mocy i ulgi jest w pisaniu. Często jest ono najlepszym lekarstwem na ciężkie dolegliwości. Czy Ty też tak uważasz? Szczególnie ludziom z tzw. „zaburzeniami psychicznymi” jakimi są miłość, zakochanie, zauroczenie poleca się takie pisarskie terapie. Wtedy człowiek zaczyna zastanawiać się co to właściwie jest dobro, a co zło. I czy można pomóc drugiemu człowiekowi robiąc zło, które jednocześnie jest dobrem? I zawsze efekt jest ten sam. Granica pomiędzy tymi dwiema rzeczami zaciera się i wtedy człowiek nie radząc sobie z tym wszystkim, chwyta pióro do ręki i zaczyna pisać.

No właśnie. Powodów, dla których ludzie chwytają za pióro bądź ołówek jest wiele. Każdy z nas ma jakieś problemy, przeżył jakąś wspaniałą przygodę, którą chce się podzielić ze wszystkimi. Może np. urodziło mu się dziecko? Właśnie te chwile staramy się uwiecznić na papierze i pokazać całemu światu w różnych językach ! Och Pisarzu! Ty wiesz jak to jest. Wydałeś swoje dzieła na skalę masową. Podobają się one wielu ludziom. To się nazywa sukces!

Kochany Władco Pióra! Pięknym czynnikiem bez którego nie istnieliby pisarze i o którym nie należy zapominać są czytelnicy. Ludzie potrzebują czytać. Książki to podstawowe źródła wiedzy z wielu dziedzin. A chęć pochłaniania coraz to nowszych i potrzebniejszych informacji jest gigantyczna. Dla ułatwienia posłużę się jednym przykładem:
Młoda dziewczyna chce zdać na medycynę. Co robi? Bierze książkę, siada i zaczyna czytać. Uczy się. Lecz gdyby nie ten, kto ją napisał, owa dama nigdy nie dowiedziałaby się wielu ważnych informacji, bez których mogłaby oblać egzamin!

Najpiękniejszym prawem pióra jest to, że pisać może każdy. Jakże przyjemny jest fakt, iż tylu ludzi z tego przywileju korzysta. Pisanie sprawia radość a jeszcze więcej radości daje to, jeśli komuś podoba się nasze dzieło!
W dzisiejszych czasach dużą pomocą stały się blogi. Są one szczególnie „na rękę” dla osób nieśmiałych, publikujących swoje teksty. Dzięki takim blogom ludzie, których nie stać na wydanie książki mogą je tam opublikować. Niektórzy nie widzą świata poza blogowaniem, inni wolą zwykły szary papier. Sam wiesz, że pisanie również uczy. Człowiek pisząc uczy się na błędach, analizuje minione chwile, zaczyna patrzeć w przyszłość i wszystkie doświadczenia wciela w życie. Uwiecznianie swoich myśli i poglądów pomaga przeżyć pomiędzy krętymi ścieżkami ludzkiego życia.

Drogi adresacie! Mój list zbliża się ku końcowi. I właśnie tutaj chciałabym Ci gorąco podziękować, że istnieją tacy ludzie jak Ty :) Cóż to by było za życie człowieka współczesnego bez symbiozy z książką ?? :) Wracam do słów napisanych we wstępie „Ile mocy i ulgi jest w pisaniu”
To wszystko wyjaśnia. Oby było więcej takich ludzi jak Pan Drogi Panie Lekarzu.


P.S A ta kolejna książka, którą Pan planuje wydać jest bardzo dobrym pomysłem.

Szczerze oddana czytelniczka.