Ciekawy wiersz. Miałby szczególny i naturalny urok, gdyby nie maniera wciskania inwersji gdzie popadnie. To co przystoi rymowankom ( z różnych względów), nie uchodzi w poezji wolnej. Odbiera jej szczerość.
Do zmiany:
jakby w suknie ślubne wystrojone - jakby wystrojone w suknie ślubne;
i taty dłonie - i dłonie taty;
tata dach słomą pokrywa - tata pokrywa dach słomą;
przez okno
malwy zawsze zaglądały - przez okno zawsze zaglądały malwy.
Pisz prosto. Będzie ładniej, sprawniej warsztatowo i ciekawiej. Moim zdaniem.

taki szyk jest zamierzonym, zresztą posługuję się taką przekładnią i w innych moich ( no powiedzmy ) wierszach. I nie odbiera szczerości a czasami zdumiewa, i to jest pewien efekt. Poezji też.
A więc poezja wolna. Tak ?
Gdybym pisał w uporządkowanym ciągu, wtedy, napisałbyś/łaś sztampa, patos płynie zbyt łatwo.
Wtedy to co najważniejsze jest wskazane bardzo wyraźnie. Przykład.
Jakby w suknie widzisz to one, ślubne, o te białe i takie ważne, wystrojone to i zakończenie tego zdania, piękne, w swoim dostojeństwie.
Poezja wolna jak słowo.

Czytając twój wiersz zobaczyłem dom mojej babci A.D. 1889, również pokryty słomą, maselnicę, parnik, studnię z żurawiem, kury, kaczki, wkopaną w ziemię spiżarnię, strych, na który wchodziło się po drabinie, ogródek pełen skarbów i...ich, moich dziadków, których już dziś nie ma między żywymi.
Inwersje w pełni uzasadnione - autor ma prawo do swego stylu, w przypadku tego textu dodaje to intymnej wartości.
Narracja nastrojowa, prosta, ujmująca.
Finał, choć niepoetycki, ma swoją małą magię.
Byłem w twoim domu, stary

Ciekawy wiersz. Podzielam Twoje zdanie odnośnie inwersji. Ma swoje uzasadnienie. Przestawiając szyk wyrazów, wyróżniasz te, które znaczą dla Ciebie najwięcej, bądź też dążysz do nadania wierszowi określonego rytmu czy melodii. Nie bójmy się pisać własnym słowem :-)