Życie tylu zmagań.
Jakby w czasie zgubiono sens bycia.
Rozpędzeni, rozwścieczeni ludzie-osy dni powszednich.
Zagubieni, zrozpaczeni. Drodzy państwo, sobie tacy.
Kiedyś miłość żyła,
Kiedyś dumą biła.
Wiele przy tym wielkiej pracy.
Każdy członek ludzkiej nacji. Zrobił.
Gwałcąc wszelkich cnót granice.
Niszcząc, brudząc…
Pociesz życie!
A ty pisklę nieporadne, w kurzym więzieniu zamknięty,
czekasz dnia, by dziobem potrzeb, przekłuć tę jajeczną ścianę.
I jak pierwszy człowiek, wyjść.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
zwyklyja · dnia 02.03.2012 05:16 · Czytań: 525 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 2
Inne artykuły tego autora: