Witaj Wiolinku

A gdyby tak:

Noc (jako tytuł)

Uzależnia odcieniami

o świcie wylewają się kwiaty
światło nad zbyt czułe
użyźnia codzienność
ludzie tacy piesi

dłonie rozbierane uściskiem
tłumaczą poranną zmianę
niecierpliwe przystanki
każą tych którzy się spóźniają

kawy piją dużo mleka


Chodzi mi tylko o sam tytuł bo tak jakoś nieładnie mi się czyta początek
Miniaturka bardzo ładna jak to zwykle u Ciebie Puenta moja!!!! Zabieram
Cudnie Wiolinku
Pozdrawiam uśmiechem

Już komentowałam wcześniej: te pijące kawy działają mocno. To ja już teraz nie wiem, trzymać tę kawę w lodówce czy nie? I jak się ma dobrać do mleka, kiedy zamknięty kartonik? Lecę umyć spieniarkę, bo później nie domyję i kawa się wpieni! No i popatrz, co można z poważnym i pięknym wierszem?
Poranny poetycki uśmiech! Jak nie złapię tego dnia, to i kawa nie da rady. A to światło dziś zbyt czułe, pora chronić oczy. Plamki obsiadły źrenice jak muchy, a czasu z oczu strzepnąć się nie da.

Witaj Trzcino. Dziękuję za zauważone.... Pozdrawiam serdecznie.

Kushi. Wiesz przecież że mi po drodze z Twoja wersją....Póki co niech i moja tu trochę powisi. Pozdrawiam i dziękuję.

Alex - kurcze, kurcze rosnę.....Dziękuję.

Witaj Julando. Ano wielu rzeczy się nie da...ale to co się da niech będzie nasze. Pozdrawiam.

Witaj Iweto. Tak, chyba coś w tym jest.....a że zachwycam słowem - to bardzo miłe. Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Bosski. Tak - wiem! Twój komentarz też działa kojąco....Serdecznie dziękuję. Pozdrawiam.

Witaj Dany.....no ale poruta......Jasne że po Twojemu....Poprawiam. Dziękuję.