Feliks obudził się zdziwiony, leżał na brzuchu, twarzą w piasku. Kiedy podniósł nieznacznie, aby rozejrzeć, zobaczył coś, czego się nie spodziewał. Okazało się, że leży na plaży jakiejś wyspy. Około pięćset metrów przed nim zaczynała się granica gęstej, mrocznej dżungli, kończącej się dopiero z horyzontem na wzgórzu. Podniósł się, popatrzył na siebie. Był cały mokry i opiaszczony, niechlujnie strzepał piasek z przemoczonego ubrania, oczyścił twarz wodą. Zdumiał się, woda była zimna a w dodatku wiał lekko wiatr, lecz on nie odczuwał zimna.
Nagle dostrzegł, że gdzieś w połowie drogi na szczyt, nad dżunglą unoszą się kłęby białego dymu. Domyślił się, że musi tam być jakiś obóz lub nawet miasto. Feliks przeanalizował całą sytuację. Był na jakiejś plaży, plaży która zdawała się mu coś przypominać, jakieś miejsce. Zbagatelizował znaczenie owego wybrzeża, wszak otoczenie nie było podobne do żadnego innego znanych mu wybrzeży. Nie mogąc się pocieszyć bliskością znanych terenów, przeszyły go dreszcze. Lodowaty morski wiatr wychłodził go i przypomniał o mokrym cały czas ubraniu.
Zagubiony chłopak przyjrzał się sobie szukając zranień, tudzież innych uszczerbków na zdrowiu. Na szczęście takowych nie było, a przynajmniej tak mu się zdawało, bo nic nie zauważył. Cholernie mu dokuczało zimno, spokoju mu nie dawał brud, to że, musi się umyć. Te problemy jednak były niczym do pragnienia, o dziwo głodu nie odczuwał, czuł że, jest stanie wypić nawet duże wiadro wody. Konieczność szukania wody pitnej zdatnej do natychmiastowego wypicia była dla niego bardzo wielkiej wagi. Popatrzył w koło siebie. Jego uwagę przykuły skrzynie leżące na brzegu, w większości zniszczone, oraz sporo pojedynczych rzeczy, rozrzuconych po brzegu. Miał niezwykle użyteczne narzędzie każdego zagubionego w terenie, jakim był nóż. Młodzian nie specjalnie był pewien do czego się przyda, ze względu na przytępawe ostrze. Zastanawiał się czy posługiwanie się kompasem lub czymś równie nieodzownym w nawigacji mu się w ogóle przyda. Postanowił wpierw znaleźć, jeśli to możliwe wodę pitną a dopiero później inne rzeczy. Rozrzucone skrzynie pozwoliły mu przypomnieć sobie że, są to rzeczy ze statku którym podróżował lub któregoś z floty. Dało mu to nadzieję na cenne znaleziska, bo w jego flocie zapełniano ładownię rzeczami na każdą możliwą ewentualność.
Chłopak miał przy sobie także miecz z napisami w języku nieznanym ludziom ani elfom z jego kontynentu języku. Miał także coś w rodzaju skórzanego portfela z dość nietypowej skóry, dzięki czemu zawartość pokroju map i dokumentów była dobrze zabezpieczona przez wilgocią. Ospałym ruchem zza pleców wyjął miecz. Był jednoręczny, średniej długości, nie dłuższy niż jego ręka. Feliks przejechał palcem po ostrzu, było tępe, jednakże nie był tym zdziwiony. Obejrzał miecz dokładnie. Był piękny, ale wydawał mu się zbyt piękny, aby miał siłę go podziwiać...