Niestety tak bardzo nie rozumiem, że muszę skomentować. Być może wiersz jest branżowy i chirurdzy wiedzą w czym rzecz, ale człowiek pospolity nic a nic. Znam poetę chirurga, który pisze pięknie, wydaje kolejne tomiki, ale w każdym tekście pojawia się słowo skóra, cięcie, nawet, gdy pisze o zachodzie słońca...
Być może to wiersz o zawodowej obojętności do wykonywanego zawodu, w końcu trzeba to robić bez emocji. Straszne jest to o czym tu napisałeś, tym bardziej nie ufam lekarzom, tym zimniej patrzy im z duszy, kiedy i tak nie uleczą umierającego ciała...
Szkoda, że taką lekturę trafiam na weekend. Trudno. Teraz będzie za mną łaził, jak cień po korytarzu, wiersze tak mają, czy to znaczy wtedy, że to dobry wiersz? (...)
Pozdrawiam.

Właściwie nie ma mowy o cięciu a i tak mam wrażenie że jestem na sali operacyjnej, super zbudowany nastrój. I ten wycinek, albo może część wspólna w puencie zastanawia.

Bardzo oryginalny pomysł. Jest w tym coś z niepokoju, który oglądacze von Triera znają z "Królestwa". Dwukąt chyba powinien się kojarzyć ze skalpelem - jego końcówka to taki wycinek arbuza, tyle że ze stali.

dziękuję za spostrzeżenia - na razie bez poprawek, w sensie: tekst odstawiony do odsączenia ze znaczeń, których nie przybliżę, gdyż iż że mają bronić się same - i o

nie majstrowałem nic a nic, na razie posucha, sahara, nic a nic, może za pół roku się coś wycyzeluje albo za rok jakiś,
dzięki za bytność