kołyszą się łąki chabrowe, kołyszą
wraz z ruchami więcej niż jednej osoby
poruszają się łodygi kwiatów wyszyte,
wyhaftowane na twojej kołdrze i granica

więcej nie przebiega między słowami
teraz już wiesz dziedziczysz geny swoich
ojców - nie tylko tych, którzy cię spłodzili
dostajesz je jak tą pościel wraz z uczuciami

matki i tak jak ona - obudzisz się kiedyś i
nie będziesz sama już więcej - zapewne
on będzie porządnym człowiekiem

ale teraz kiedy po wszystkim wstajesz
rankiem to wciąż tylko małe yorki
toną w błękicie twojej pościeli