Tytuł: Przebieranka
Autor: Bogdan Zdanowicz
Kategoria: Poezja współczesna
Wydawnictwo: nakład własny Bogdan Zdanowicz - Kraków
Rok pierwszego wydania: marzec 2012



Poetą się nie jest, poetą się bywa - powtarzając za Norwidem, można się zastanawiać, ile w tych słowach prawdy. Czy tę regułę potwierdzają wyjątki? Można mieć do czynienia z rasowym poetą z krwi i kości, który udowadnia, że nie tylko poetą jest, ale mierzy wysoką klasą wśród innych?

Przebieranka to najnowszy tomik poetycki Bogdana Zdanowicza, wydany w marcu 2012 roku.

Podzielony na pięć części (rozbieranka, nabieranka, obieranka, wybieranka i aria dla Cisia), mówi całym sobą do czytelnika o poszukiwaniu spełnienia, o niemożliwości w możliwości. Tomik jest retrospekcją przemijania, uczuć, chwilą zastanowienia nad własnym człowieczeństwem w otaczającym świecie.

Podmiot liryczny, ciągnąc za sobą bagaż doświadczeń, chce (pragnie) mieć nadzieję i choć gorycz rozczarowań ciśnie go do ziemi, walczy o urzeczywistnienie siebie. Podnosi się świadom, że takie jest życie.

jeszcze zbieram skarpetki
i kilka rozrzuconych słów
na końcu siebie₁


Lubię takie wiersze, w których jestem w stanie poczuć, zidentyfikować się z peelem. Odnaleźć porozumienie z pisanym słowem i wtopić się w nie.

kiedyś rano ci umrę
w pamięci
z dwóch lat szukania
najlepszych porównań
dla twoich oczu
gdy płaczesz

to może być przełamanie
dobre jak modlitwa
powtarzana bez zrozumienia
w martwym języku

więc kiedy nagle umrę
cały – nie płacz
wtedy nikt już nie nazwie
twoich oczu₂


Liryki w tomiku urzekają pełnią słowa i prawdziwością odczuwania miłości przez peela.



1.
jeżeli miłość jest
skąd przychodzi rozpacz₃


Zdanowiczowi udaje się mnie przekonać, że słowa ułożone w wersy - wiersze, które tworzy, nie są plastikowe.

W Przebierance nie ma udawanej wzniosłości, poeta nie bawi się z czytelnikiem w patos, a o sprawach, które dotykają każdego z nas, pisze przejmująco do bólu, głęboko wnikając w świadomość czytelnika.

Tomik przesiąknięty jest Krakowem, jego magią. Tam rozgrywają się ludzkie losy, a zmienność miasta wyznaczają tylko pory roku. Czuć jego majestat w obliczu życia.

stara kobieta
która kiedyś była młodą poetką
mówi halo
halo
jakby to była zabawa
w głuchy telefon

nie słyszę
czy odpowiada jej
echo w słuchawce

w pustym mieszkaniu
nie ma nawet kota₄

Świadomość poetycką Zdanowicza czuje się od pierwszej do ostatniej strony. W tytule autor puszcza oko do czytelnika, kiedy to przebiera podmiot liryczny różne odcienie emocji.

ma aparat klisze
jest artystą

ma aparat bez kliszy
jest człowiekiem

*

boli go głowa serce
ale lubi ciało
młodsze

siebie sprzed lat
w pozycji leżąc
- tak tworzył najpiękniejsze akty

bolą go wspomnienia ₅


Przebieranki Bogdana Zdanowicza nie można odłożyć na półkę. Ta poezja jest miarą naszych czasów, dobra na każdy moment dnia, żeby zatopić się w wierszach i odkrywać ich znaczenie na nowo. Odnajdować refleksje tak uniwersalne, że bliskie każdemu z nas, a nie tylko miłośnikom poezji.


Jestem kobietą, lubię Przebierankę…


***

Bogdan Zdanowicz - jak pisze o sobie: jest dawno skończonym polonistą, byłym nauczycielem – instruktorem […]. Dzieciństwo i młodość spędził w Łobezie – studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, aktualnie mieszka w Krakowie.

Więcej o autorze.

Inne publikacje Bogdana Zdanowicza: Kiedy Ciebie nie ma (1980), Szpital zwyczajnego dnia (1989), Piosenki dla dziewczynek (2001), Sowa i inne ptaki (2002),inne przestrzenie (2004), inne przestrzenie – bis (2006)
Cytaty:
* parafraza dedykacji: dla ciebie kimkolwiek teraz jesteś
₁ poza spojrzeniem str. 7
₂ w moim martwym języku str. 31
₃ 12 tez o miłości str.53
₄ za ścianą str. 46
₅ camera obscura str. 59

Małgorzata Krupińska – Cyprysiak, czerwiec 2012