Nie ma to jak spotkanie przyjaciółek - takie pierwsze miałam skojarzenie - może błędne - ale czasem mnie takie myśli nachodzą po spotkaniach
leżenie - odczytałam jak lżenie - nieco mocniejsze w wymowie.

Niezły klimat babskiego sabatu czarownic/myśli.

To nie żadna proza poetycka, to nadużycie

http://sjp.pwn.pl/szukaj/proza

Tekst nawet fajny, ale proza poetycka to to nie jest. Pozdrawiam

Drodzy eksperci, nie będę się z Wami spierać, gdyż zwyczajnie szkoda mi czasu.
Uważacie, że tekst kwalifikuje się do poezji? Spróbuję przenieść go w nocy do odpowiedniego działu na czarodziejskim dywaniku:-)
Jeśli się nie uda – trudno…:-)
Dziękuję za poświęcony czas i pozdrawiam serdecznie

W tym dziale trudno o jaskrawą linię graniczną. Może nas mylić zorganizowanie tekstu w strofki, czego "dopuściłaś się", Gabuniu.


Znowu zlatują się nieproszone. Nad głową - sabat czarownic.
Egzystencjalne rozważania. Memento mori. Nagle wypełza -
podstępna biurwa. One też coraz bardziej wredne – okupują
każdą cząstkę obolałego ja.
Leżenie je rozzuchwala. Może film obejrzeć? Coś mądrego
nabazgrać? Gdzie tam! Pustka niczym przy alzheimerze.
Już wiem! Herbata z melisy i dziesięć przysiadów przy otwartym oknie.
Pozycja horyzontalna. I znów wracają. Ta czarna jak smoła
bezczelnie się rozsiada. To już rezydentka.
Chyba koguty gdzieś pieją? Boże! – skąd tutaj koguty…

O, i już nie ma wątpliwości

Zapisany tak czy oryginalnie - to dobry tekst. Czarne myśli, jak rezydentki - biurwy (podoba mi się to słowo), czarne koty... W nocy - wszystkie są czarne
A koguty? Hm... wiem, skąd! To pieruńskie "ko-ko, ko-ko"

Leszku – dziękuję za zorganizowanie czarodziejskiego dywanika
Zoleńko – „W tym dziale trudno o jaskrawą linię graniczną”- też tak uważam!
Strofki – masz rację - zawiniłam, ale przecież np. zwykła proza zapisana w strofkach, nadal pozostaje tylko prozą.
Dziękuję Ci bardzo za zainteresowanie i poświęcony czas!
Cieszę się, że tekst zdobył Twoje uznanie. To dla mnie ważne.
Alex – fajnie! Skromność przede wszystkim
Przyznałeś przecież na forum, że w dwóch przypadkach „trudno powiedzieć”. Innym użytkownikom też czasem trudno...
Pozdrawiam z uśmiechem całą trójeczkę

Niestety rozwinięcie tematu:



Kompletnie mnie nie zainteresowało, liczyłem raczej na oryginalne podejście do tematu, a nie pisanie o zlatywaniu i rozsiadaniu się myśli oraz o robieniu przysiadów.

Ach, ta bezsenność może człowieka wykończyć! Bo wiersz o niej, prawda?
Bardzo zgrabnie napisany, podoba się.

Pozdrawiam serdecznie.

Ciekawie o kłębowisku myśli, szczególnie tych nocnych...
A czy to proza poetycka, czy tylko poezja - ech znowu te przeklęte szufladki.

Wierszokletku - bardzo mnie cieszy Twoje "ciekawy". Dzięki!
julando - dziękuję za miły dla mnie i wiersza komentarz Ja też go lubię, chociaż wolałabym, aby te czarne mnie wreszcie opuściły
Pozdrawiam serdecznie

Aniu, bardzo, bardzo Ci dziękuję!
Sprawiłaś mi miłą niespodziankę
Kolorowych snów!

gabi nie wnikam w zapis. Jak już ktoś wspomniał, granice między nowoczesną poezją, a prozą poetyczną są znikome. Na tyle wielka ta znikomość, że jurorzy konkursowi też mają mola

Jakby to nie było, cieszę się, że przeczytałam, biurwę przepędzam a utwór zalubiam fejsbukowo. Pozdrawam

Leszku - bardzo dziękuję za wyróżnienie. Sądziłam, że już zapomnieliście o mnie
bozko ,AnnoG, kamyczku - dzięki serdeczne, moje wierne czytelniczki

Pozdrawiam cieplutko całą czwóreczkę

Do mnie również przemawia Twój tekst gabi. Czytam więcej niż być może napisane. dla mnie to leżenie nie jest zdrowe, wydaje mi się, że peelka ma depresję, stąd drażliwość i inne.

Serdecznie pozdrawiam