Zmysłowo...
Utwór, choć krótki, pobudza wyobraźnię swym ukrytym, pulsującym erotyzmem, który jest tu wyraźnie wyczuwalny.
Na małej przestrzeni słownej oddałaś sporo emocji, intensywnej elektryczności, która skrzy między wersami.
Czuć tchnienie namiętności, a raczej tego, co po niej.
Mnie osobiście wydaje się, że początkowe "i raz i dwa" można śmiało pominąć bez uszczerbku dla utworu, myślę, że poprzez to zyska.

Do kawy, to zaczyn i to całkiem niezły, potem za miodus 'zjeżdża w dół'. Lepkie uda i kawa, hmm podobne rekwizyty wykorzystałam zdaje się w tej samej tematyce.

Pozdrawiam.

Dziękuję za odwiedziny pod moim tekstem. Mike jak zwykle jesteś przeuroczy Miodus, no cóż - obce Ci są pewnie rozrachunki sumienia w związku z lepkimi udami ale dzięki. Esy Floresy i tak zamierzam popracować jeszcze nad tym tekstem więc cieszę się, ze choć zaczyn dobry A jeśli chodzi o uda i kawę - widocznie mamy te same doświadczenia...tfuu - skojarzenia Zmiany nastąpią, zapraszam za czas jakiś.

ciekawy tytuł, spodziewałam się po nim jakichś nawiązań do Wschodu, ale w zasadzie nim się zaczęło, to się skończyło, brakauje tu jakiegoś punktu zaczepienia, czegoś żeby zatrzymać, zapaść w pamięć

- i coś się zaczyna w tym wierszu dziać

i raz
i dwa
nadam imiona grzechom
lepkie uda
nie zepsują mi chwili
z poranną kawą


oddycham

czytam, bez pominiętych wersów, ale to tylko moje czytanie.

Klimatycznie, podoba się.

Sprawa jest dużo prostsza Feniksie. W przypadku grzechów, nazwanie rzeczy po imieniu to początek drogi do wybaczenia samemu sobie. Najgorsze to oszukiwać się, mając nadzieję, że odepchnięcie świadomości złego umniejszy winę. Dla kogoś kto myśli o swojej karmie, wiersz będzie zrozumiały, chociaż pisała go kobieta a wiadomo, że ścieżki damskiej filozofii są kręte i wyboiste Dziękuję, że zajrzałeś i bardzo pozdrawiam.

kamyczek, dziękuję za czytanie i opinię

Ooo! Warto było kopnąć w kostkę! Środek to ładne cacuszko i nieźle się wkomponowało w rytuał poranka. Bardzo, tekst zyskał, co więcej przekonuje mnie, że masz o czym mówić i wiesz, jak to zrobić, żeby zaciekawić. To też dowód na to, że nad tekstami czasem warto popracować.

Wychodzę ukontentowana, a to zabieram ze sobą:

zasłaniam okno
huragan kamiennych spojrzeń
światło rysuje kontury prawdy

Do następnego!

„I raz i dwa” Haha! Erotyzm po kozacku? No takie miałam skojarzenia. Później wiersz trzyma ten rytm, aż do końca. I tylko tego nie usuwaj, bo to nadaje rytm całemu wierszowi niesamowitej werwy. Proponowałam jednakże poprawić ostatnią linijkę, bo nie pasuje do reszty. Może wystarczy inny zapis? Bo zobacz. Wiersz taki jakby żołnierz maszerował (na leżąco czy też nie, to już inna sprawa) a na końcu takie babskie wycie. Nie śmiej się. Ja mówię Ci prawdę, heh. Tego ostatniego wersu nie da się, na przykład, rapować, a resztę tego dziełka – czemu nie. Doprawdy świetne, mało słów, rytm (słowa są też jakby urwane), emocje, erotyzm.
Perskie oczko pozdrowień.