że nie usłyszysz więcej stukania obcasami
zbliżających się moimi nogami pod około twoje drzwi - to jest po prostu niegramatyczne.

obcasami zbliżającymi się lub obcasów zbliżających się

Czy 'moimi nogami' jest konieczne? Przecież obcasów nie nosi się na nosie wiadomo, że chodzi o nogi, więc może tak?

że nie usłyszysz więcej stukania (moich) obcasów
pod twoimi drzwiami - zaimek -moich nie jest niezbędny, choć zależny od poprowadzenia całego tekstu. Aha i pozbyłam się tej niezręczności 'pod około twoje drzwi'

że nie usłyszysz więcej stukania obcasami
zbliżających się moimi nogami pod około twoje drzwi
mieszkanie choć wcześniej lubiane
przeklnę ciągle wygaszającymi się żarówkami

Przy zapisie zaproponowanym przeze mnie pozbywasz się jednocześnie tego niezręcznego rymu.

niezdarnie za krótkie palce - czy coś może być niezdarnie za krótkie? Czy może chodziło o to, że palce są niezdarne? - niegramatycznie to brzmi.

Dalej też wirtuozerią słowa nie grzeszysz. Proponuję sięgnąć do podstaw języka polskiego, a potem zabierać się za pisanie.

Słowo godne uwagi w całości 'zwilczeję', chociaż już znany mi neologizm z 'Przedświtu' wyśpiewanego przez M. Bajora do słów R. Kołakowskiego.

Podsumowując, dużo pracy przed Tobą. Powodzenia.

stukania obcasami / zbliżających się moimi nogami pod około twoje drzwi - nie brzmi mi to, naprawdę udziwnione
wygaszającymi się żarówkami - być może: przepalającymi się
niezdarnie za krótkie - być może: niezdarne, krótkie

cała zwilczeję - to jest dla mnie bomba

i fajne zakończenie (dzięki ponoć) -
coś bym tu przemeblował, pociął, przejaśnił, doszlifował - ale Autorka rządzi, ja tylko niezobowiązujący ferment sieję -
powodzenia

a co do tych palcow - skoro sa nadto za krotkie - robia sie niezdarne. Wydaje mi sie, ze to nie jest taki dziwolag. Przynajmniej na razie, moze potem zmienie zdanie.

Oj, a mnie się te niezdarnie za krótkie palce podobają. Jest tu echo niewybrzmiałego stwierdzenia, które się wyczuwa. Owa zakrótkość jest niezdarna, a nie same palce, jakby to nie zależało do końca od umiejętności, ale od tego, co zostało narzucone i nie da się tak łatwo zmienić... No... czy coś takiego. Bo nie potrafię się wyartykułować zrozumiale jakoś... Ale chyba nie do końca się zgrywa moja wizja z tym, co chciałaś... Ech.

I puenta ładnie podkreśla charakter warczącej obietnicy...

Co do "zwilczeję" podoba mi się, a i owszem, ale też mi się skojarzyło ze "zwilczonymi księżycami", o których śpiewa Bajor.

"i zawsze pełną cukierniczkę
na wypadki mniej slodkie" - aż się uśmiechnęłam, tak przytulnie (tylko z "l" zrób "ł"; aha, i w "czekaleś" - to samo); fajniutko

No a tutaj:
"że nie usłyszysz więcej stukania obcasami
zbliżających się"
to może "stukania obcasami / zbliżającego się" lub "stukania obcasów / zbliżających się"
Ta wersja druga w zasadzie lepsza, bo - jak już Eska zauważyła - nie będzie tej samej formy obcasami/żarówkami.

Ogólnie wiersz pełen odczuć, które przełażą na czytelnika.

Pozdrawiam słonecznie.

Wrr… warczymy na siebie z byle powodu, wystarczy iskra i już…

możesz być pewien
że nie usłyszysz więcej stukania obcasów
zbliżających się pod twoje drzwi,

na szczęście ponoć kochamy, a wtedy jesteśmy w stanie wybaczyć wszystko… no, prawie wszystko.

Ciekawie pokazujesz, Euridice, stany emocjonalne podmiotu lirycznego. Podoba się, zwłaszcza: "zawsze pełna cukierniczka na wypadki mniej słodkie", "zwilczenie głuchonocą".

Pozdrawiam serdecznie.