Umiem mówić dwanaście lat.
Myśleć zaczęłam piętnaście lat temu.
Milczeć... Nie umiem.
Słowo to kolejne przekleństwo z Pandory.
Nie można nikomu wierzyć w żaden element słowny bądź zapewnienie.
Ono jest mniej pewne niż deszcz na pustyni.
Zbudowałam sobie życie na słownych fundamentach
i szybko uległo zagładzie zostawiając mnie ledwie żywą bez koncepcji przyszłościowej.
Słowa szczere są tak prawdziwe, że wydają nam się sztuczne.
Słowa miłe są plastikowe i wygodne, że tolerujemy je.
Słowa bolesne ranią nas i uczą nienawiści.
Każde słowo jest złe.
Mów ciałem i oczami.
Możesz myśleć do Boga.
Nie mów dużo, to jest złe.
Ucz się milczeć- to szlachetnie najcenniejsze.