Pan zerwie dla mnie ten kokos,
zerwie go, rozłupie i zrobi drinka.

Widzi pan, tynk już odchodzi ze starych,
kolonialnych domów w centrum Hawany
- fasady tryskają kolibrami, a wokół

rolls-roysy i dziewczynki, ich sukienki
jakby wyjęte z lat sześćdziesiątych;
koraliki

A wszystko to kwiaty, kwiatotryski,
papużki i krokodyle i różowe flamingi...
Ile pesos? Na chleb? Ale wie pan,

to nie jest tak, że ja muszę,
mój świat także dałoby się zamknąć
w plamce motyla, jednak tutaj

nie zatańczymy razem salsy. Pozwól
niech przez chwilę poczuję się burżujem
w socjalistycznym raju