Na obola! Rozbluesiłaś się, Milu, oj rozbluesiłaś na dobre.
I tak trzymaj! Jest treść, klimat, liryzm. Jednym słowem - świetne pisanie.

Buziak

Jest w nim potencjał jednak i tak jest kiepski. "Noc mnie otula" - na Boga : ) proszę się opamiętać. Utwór operuje samymi banałami, depcze wydeptane ścieżki. Jednak jako piosenka byłby doskonały.

Kamyśka – a może byś się w końcu skusiła na bluesowy jam session?

Corpsone – niektóre doczekały się gitarowego opracowania przez znajomych, ale na razie jeszcze domowym sposobem. A ja nie mam jakoś czasu, by siąść do pianina. Może się kiedyś za to wezmę. Ale jak masz swoje bluesy, to włącz się do zabawy – najwyżej Ares będzie miał znowu co ścinać.

Aresku – tym razem jest to mitologiczno-lityczno-banalny wiersz.
Ale i proste środki mogą mieć głębsze podteksty. Fraza, która tak Ci się nie spodobała, jest odniesieniem do dwóch nocy – ciemności śmierci i w odróżnieniu od niej tej innej – ciemności we dwoje, gdy wszystko płonie. I owszem, to piosenka. A jako taka może posługiwać się zrozumiałymi dla wszystkich symbolami.
Rozumiem Twoje święte oburzenie, ale nie pisze się tylko i wyłącznie ambitnych wierszy. Zresztą on i tak pewnie dojrzeje do jakichś zmian po pewnym czasie. A na razie masz jeszcze inne bluesy do wyboru.

Zoleńko – może też byś spróbowała się pobawić?
Stworzymy zespół i zarzucimy portal bluesami.

Miło mi było Was zobaczyć nucących pod nosem – dziękuję wszystkim i miłego dnia.

No to się cieszę, Wieśku.
Ale Ares-Cerber wlazł mi na ambicję, więc zmieniłam ostatnią zwrotkę, bo faktycznie była słabsza.
Mam nadzieję, że teraz jest lepiej.

Dzięki i dobrego dnia.

A ja nie znoszę popu i w ogóle tak zwanych piosenek popularnych, bo to coś w rodzaju telewizyjnych oper mydlanych. Jedynie country mogę słuchać. Stanowczo wolę ambitniejsze piosenki. Z tym, że blues w zasadzie opiera się na prostych słowach i prostym przekazie. Ale zgadzam się, że wprowadzając go do poezji, powinno się zadbać o oryginalność. Dlatego zmieniłam trzecią zwrotkę. Myślę też, że można próbować wychodzenia poza pewne ramy tego gatunku – w różne strony. Stąd tak sobie eksperymentuję.
Nie musi do wszystkich przemawiać, bo każdy może mieć swoje własne upodobania. Tak jak ja.
No to dobrego, Aresku.

Nie mam zamiaru się obrażać, Ekszyn.
Powyżej napisałam, że eksperymentuję z rozszerzaniem gatunku. Bo czemu nie. Lubię wychodzić poza pewne ramy. Jak zresztą Ty też w niektórych swoich tekstach.
A blues to wprawdzie nie nasza specyfika, ale gdy się podłoży odpowiednią muzykę, to można zrobić prawie wszystko.
Miło było Cię zobaczyć.
Dzięki.

Piękny to masz avatar, Ana. ))

Buziaki z podziękowaniem.

Czuję w tym wierszu przeznaczenie wręcz "dotykalne", "dalekie od dalekości" wyroków boskich, jakby każdy z tej pary miał w sobie wszystkich bogów, wszystkie legendy... Bajecznie melodyjny i nastrojowy, bardzo bluesowaty Pozdrawiam serdecznie

Cudowny wiersz!