Przepiękny Lekki, nostalgiczny, pełen smaków i kolorów. Przeczytam dziś mojemu mężowi - jak znalazł o nas

Lubie Twoje "zanutki", aczkolwiek "Julia była też dobra, mimo, że niekiedy gorzkawe, są takie "przebiśniegowe"

Abi, to sympatyczne przeczytać o lubieniu tego, co piszemy. Bo tak właśnie piszemy i przemijamy. Kiedy myślę o wierszach, które mnie ujęły nie tylko za serce, ale całą duszę, stają przed oczami bolesne życiorysy i wyć się chce o sprawiedliwość losu, który zbiera życie w harmonijkę, a jeśli ją kiedyś rozwinie, to w trudnej biografii, nad którą może ktoś się chwilę zatrzyma. Pozdrawiam warszawskim szaleństwem żółtozłocieni drzew.

Ai-szmamnko, - tekst powstał w piątek po ołowianym tygodniu, kiedy wierząc w weekend spróbowałam złapać oddech. Zapisałam i nuciłam dwa dni, jeszcze za mną chodzi piosenką. Jeśli było, jak napisałaś, czy może być większa radość dla autora, pozdrawiam, dziękuję - buziak!

Określiłbym Twój utwór mianem gościnnego. Taki lekki i życzliwy dla czytelnika . Bardzo przyjemnie tu być. Pozdrawiam serdecznie. Ukłony.

Witaj Julando....Nie mam kiedy zabrać się za nagranie Twoich zanutek. Są tak bardzo atrakcyjne do zaśpiewania i bycia poezją śpiewaną....Wszystkie umieją dotrzeć do czytelnika.....Mam nadzieję że kiedyś dojrzeję do ułożenia do niektórych muzyki....Kolejna zanutka przy której warto się było zatrzymać....Pozdrawiam.

Nie wiem, sama nie wiem... Ładny wiersz ,ale mnie tu smutkiem zionie. " ...niech rośnie to co posialiśmy..." No i dobra, niech sie dzieje.
Też mam w swoim życiu czas pisania takich wierszy.Samo życie.
Pozdrawiam.

Nie zauważyłam Frido, że tu byłaś. Wiersz jest niczym bezdomny pies, przyjdzie, trzeba nakarmić, pogłaskać, znaleźć miejsce. Są różne, wielorasowe i rasowe. Te merdające ogonem, jak i te z podkulonym. Dziękuję, pozdrawiam.

Anetko, bardzo a bardzo dziękuję, pozdrawiam serdecznie.