Misio...

Czułe wierszowanie, jakie lubię - ciche, spokojne, bezpretensjonalne, choć pod pozornym spokojem kłębią się oceany uczuć i silnych namiętności...
Opowiadasz o smutku, łzach - jakże szczerze, bez patosu, i bez ckliwości.
Naturalnie, bo o kochaniu tylko tak trzeba mówić.

Prostota jest plusem tego utworu.
Nie ma pokrętnych metafor, ani dziwnych zlepków słownych.
Celnie oddajesz nastrój - można poczuć te rozterki, owe łzy.

Miłość nie potrzebuje słownych rebusów, i u Ciebie na szczęście ich nie ma - jest autentyczność, która sprawia, że słowa te wydają się wiarygodne.

Dziękuję mike to chyba najlepszy komentarz jaki dostałem odnośnie swojego wierszowania bardzo mi miło że choć trochę się podoba wasze wskazówki bardzo dużo uczą i warto się nad nimi zawsze zastanowić a pamiętasz mój debiut tam to się opisałem bez potrzeby jeszcze raz dzięki

Twój poprzedni wiersz "Most" był nieco gorszy od tego, mam wrażenie, że za jakiś czas naprawdę rozwiniesz skrzydła, tylko unikaj oklepanych słów - kluczy.
Zamieniaj bardzo wyświechtane słowa na synonimy.
Unikaj - swe, me, twe, bo to archaizmy.
O sercu, łzach, pustce też pisz z wielką ostrożnością - to już wszystko było.
Korzystaj z naszych rad i pisz dużo i czytaj dużo.
A prostoty się nie wstydź - dziewczynie o swojej miłości powiesz prostym językiem, czyż nie?

Trzymaj się!

Misiu,

komentować takie teksty - trudne zadanie. Nie wolno urazić i zniechęcić, ale owijać w bawełnę - nie jest uczciwe.

Powiedz to najprościej, jak to możliwe, wyrzuć motyle, o poduszce powiedz tylko raz. Za to poszukaj jakiejś metafory, zbuduj poetycki obraz tego, co czujesz.
Bardzo rozumiem sytuację, jaką przedstawia wiersz. Nie twierdzę, że będzie to lepsze od Twojego tekstu. Spróbuję, narażając się na Twój gniew:

przytulam zimną poduszkę,
bo nie ma tu ciebie.

mrok milczy. czuwam, by nie przegapić
najpiękniejszych wspomnień.

w szybach nie odbija się nawet
brzeg oceanu.

pamiętam twoje oczy.


Jak widzisz - też nie udało mi się z tego materiału spreparować "dobrego" tekstu.

Szukaj, próbuj. Tę próbę nazwijmy: "pierwsze koty za płoty".

Życzę powodzenia na przyszłość.