Zmieniłabym zapis, trochę kulawy
Taka moja luźna propozycja:

błysk szkła
niewygodny świadek nas
w półmroku
natknęłam się na twoją rękę
wędrującą po górach
mapy ciała uśpionego półmrokiem
niedopalonej świecy

wyraz twarzy

łza gasiła żar
niedomkniętych zdań


Kobiece nastroje.
Tęsknimy, dajemy siebie, czasem przychodzi żal i rozczarowanie.
Uroki bycia we dwoje.

Pozdrawiam.
B.

Rozumiem.
Teraz mi jaśniej

A jakby tak?

błysk szkła
niewygodny świadek nas
w półmroku
natknęłam się na twoją rękę
wędrującą po górach
mapy
ciała uśpionego półmrokiem
niedopalonej świecy

wyraz twarzy

łza gasiła żar
niedomkniętych zdań

Mapy - może być kursywą, będzie wyraziściej.
Nie pomyśl, że się wymądrzam. Tak jakoś mi swojsko w tym wierszu i tyle
W ogóle, możesz to zignorować

Bardzo kobiece, intymne, liryczne pisanie.
Wiersz emanuje namiętnością, ale jakby zaklętą w soplu lodu.
Jakby coś pętało ją nie dając możliwości pełnej erupcji.
A może namiętność boi się być spłoszoną jak ptak, który lęka się ludzkiej ręki?

W blasku świecy komponuje się układanka z ciał kochanków.
I łza, mniemam, że szczęścia, spływa po policzku.
W ciszy trwa kochanie...

Czasem tacy sobie bliscy, a tak dalecy.
Na chwilę coś gaśnie jak knot świecy.
By jednak nie prysnąć jak bańka mydlana...

Liryka jaką lubię.
Zwięzła, czytelna, zmysłowa.
Migawka z życia.

błysk szkła
niewygodny świadek nas - to jest fajne, intrygujące, chociaż zapytuję dlaczego "niewygodny"? - uwierał? to nie ironia, tylko próba wejścia w sytuację;
do wędrującą się zapowiadało, ale dalej tekst poszedł utartym schematem przy takich okolicznościach;
dla mnie to pamiętnikowa relacja ze spotkania niedoświadczonych w sensie życiowym dwojga /zakładam młodych ludzi, co usprawiedliwia mój wiek/, a to za: "uśpiony półmrok, niedopaloną świecę, łzę, która gasi pożar", które to mają za zadanie podbijać atmosferę, ale słowa brzmią nieautentycznie, bardziej chciałbym się dowiedzieć powodów, okoliczności bliższych lub dalszych tych emocjonalnych katuszy, ale dających do myślenia, tu wiele pola manewru nie-ma, chociaż przyznam, że tytuł jest dobry. pozdrawiam

No właśnie, właśnie... i jak przypuszczałem przywaliłem głową w mur niedopowiedzenia. Zresztą jak niejeden z powyżej komentujących. Mapę od razu skojarzyłem z rozmieszczeniem miejsc erogenicznych. Wiadomo, to od razu wystawia mi ocenę patologicznego erotomana.
Co za wstyd.
Chyba dam sobie spokój z komentowaniem poezji. Po co się ośmieszać, skoro mi to trzeba łopatą do głowy.
Przypuszczam, że wiersz jest znakomity. Na wszelki wypadek dam ocenę celującą.

Pozdrawiam Autorkę