słabość tekstu widze już w pierwszym wersie"to nie my" i myślę sobie to niech se nie będą oni. A później już parodia w zestawieniu z zagrabioną tożsamością zdrobnien ie "geściki" śmiesznie wyszło i na końcu to(nie)my. Rzczywiście bezpłciowo, no niestety.

zwyczajnie: to nie my, bo toniemy we wszechogarniającym debilizmie McKłamstw, Mcpóz, McUdawania, McInformacji, po prostu przygnębia mnie komercja, nadmiar, przesyt, tandeciarstwo i ta sztuczność ludzi, żeby coś osiągnąć (czytaj: zagrabić) dla siebie...
Zabrano nam tożsamość, język, słowa, znaczenia, umiejętność samodzielnego myślenia (no może nie tu - na portalu, ale na co dzień pracuję z młodzieżą). Wyrugowano precyzję myśli, w ogóle myślenie. Zamiast mówić, pisać wystarczy kliknąć w emotikonkę czy "to lubię"...
Dziękuję za opinię. Niezadowolenie zastanawia podwójnie - bo piszącego i czytającego - więc efekt końcowy osiągnięty.

Weszłam, bo "to-nie-my" skojarzyło mi się z tekstem Osieckiej.
Podzielam zdanie Esów , że komentarz lepszy. Bardzo mi się podoba to, co napisałaś, ale w wierszu tego nie znajduję. Spodziewałabym się czegoś mocniejszego i bardziej konkretnego.

bękarty dwóch macoch
nasiona chwilowej ulgi
zagrabiona tożsamość
Wydaje mi się to dość pretensjonalne, a "zgarbiona tożsamość", mam wrażenie, już się totalnie zbanalizowała.

Próbuj z tym tematem dalej, bo myślę, że możesz jeszcze wykombinować coś, co nas mocno chwyci za serducha

Pozdrawiam serdecznie

Do istoty tekstu prowadzi cytat z "wypłyńmy na głębię".

Pierwsza strofa - bardzo do mnie przemawia, jest mocna, osobista, wymowna. Rzeczywiście: od "my". Druga - rozmywa tę subiektywną "prywatność" przez "czyjeś" i uogólnienie. Ratują ją "geściki", ironia i dystans.

Zdecydowanie jednak tekst jest dobry. Ważny. O czymś.

Pozdrawiam, życzę kolejnych, tak dobrych i lepszych.

z.

Przeczytałem, zrozumiałem. Podziwiam, za zwięzłość jaka wiersz nadał tematowi, który w rozmowie mógłby zająć całe godziny. Przeczytałem i zrozumiałem zanim zerknąłem na komentarze więc chyba nie jest tak źle. Każdy sprzeciw wobec otaczającego nas wielkiego "NIBY" zasługuje na uwagę. Celny wiersz na szacunek.
Twoich MacAdwersarzy odsyłam do diabła.

Pozdrawiam

Pierwszy raz komentuję poezję, to nie znaczy, że jej nie lubię. Lubię i to bardzo, tylko komentowanie jej jest trudne. Jak opisać, że coś poczułeś, że autor dotknął się czegoś, co nie jest nazwane.
Ty to zrobiłaś. Przeczytałem twój wiersz i poczułem…
Pisz dalej, to ma sens.
Pozdrawiam