Szczerze powiedziawszy, to mam wrażenie obcowania z krótką formą prozatorską zapisaną w wersy, rymy uroku nie dodają, poza tym tekst można by skompresować usuwając zaimki, na przykładzie: /Osaczyli mnie - na osaczony/, dalej też z zaimkami bogato;
zresztą w tekście dużo powtórzeń, te z kolei dają wrażenie epatacji/egzaltacji;

obrazowania; dosłowne i ukierunkowane na "ja" peela, całość tak w kierunku "użalania się nad sobą" / "sobą" - mam na myśli podmiot tekstu, a nie autora/.
Kiedyś ich kochałem. Kiedyś im ufałem. - myślę, że w tym fragmencie jest mowa o rodzicach, ew. przyjaciołach, z ciekawości przytaczam, czy trafiłem.

Być może inni nie podzielą mojej opinii, ale mz tekst do napisania od nowa, albo głębokiej przebudowy.
Pozdrawiam

W większości chyba zgadzam się z poprzednimi komentarzami, ale od siebie dodam, że

bardzo mi się spodobało, w sensie literackim, rzecz jasna. Intryguje mnie ubrany w odpowiednie słowa naturalizm (co oczywiście jest kwestią gustu), no ale szkoda, że w takim nieskłaniającym do przemyśleń kontekście.
Powodzenia, pozdrawiam!