Coś jakby anegdota, a na pół próba wiersza. Mnie nie przekonało, bo nie jest ani w jedną stronę, ani w drugą. Brakuje jakiegoś błysku.

poranna_kawo i Bereniko - dziękuję Wam za wgląd. Szkoda, że nie tym razem.

Emily - cieszę się cholernie, że zaintrygował. Nie wiem, wbrew pozorom chciałam wprowadzić spokój, co umożliwia interpunkcja. Ale też się tak tylko zastanawiam. Bardzo Ci dziękuję. Odpozdro.

pierwsze skojarzenie tytułowe: coma: schizofrenia, gdyż iż że genialny numer Artystów "i już byłem niemal bliski zrozumienia / zrozumienia tajemnicy wszechstworzenia / schizofrenia" - pamiętam jak pierwszy raz go usłyszałem, znaczy numer muzyczny: autobus miejski, katowice, letnia burza, autobus jak wanna, bo było oberwanie chmury i woda lała się do środka jak w starannie wymyślonym filmowym triku, no i słuchawki mp3 w uszach - no, tyle jakby wspomnień skojarzeniowych, teraz tekst:

- myślę, że interpunkcja aczkolwiek niekoniecznie, myślę iż tekst oszczędny, więc interpunkcja wprowadza nieodpowiedni, że tak ujmę, porządek, ład - a powinien być tenże ład w tym przypadku ograniczony

- "piekło i raj" - wydaje mi się, że w tak krótkim tekście, można pokusić się o jakieś adekwatne neologizmy i nie bawić się w słowne łatwości - np. z piekła można zrobić "piekłości", "piękłości" i inne takie (tak na gorąco mi się napisały owe nowe słowa - w tym kierunku można uderzyć, ale to już inwencja Autorki (raj można podobnie ogarnąć, rili

- rozwiązanie tekstu na wielki plus, jest delikatność (związek), a jednocześnie rodzaj niemożności, logicznego przegięcia (wejście w kamień)

i o, takie refleksje, takie skojarzenia,
powodzenia

Obawiam się że nie ma normalnych słów lub nienormalnych, proszę wziąć sobie jakikolwiek tomik poezji tzw. poetów lub poetek uznanych, czy znajdziesz tam nieba piekła dusze łzy, chyba nie.

Tytuł odczytuję ironicznie - jak osoby ze schizofrenią są postrzegane przez tzw. normalnych - że ataki, więc odmawia im się wszelkiej logiki, "ładu" i składu - w sumie najłatwiej podczepić etykietkę i przestać się zastanawiać, jak sami traktujemy takie osoby. Utwór czytam przez pryzmat cytatu z Nietzschego: "W miłości zawsze jest nieco szaleństwa, ale i w szaleństwie jest nieco rozumu". Wiersz wyraźnie wskazuje, że dopiero "związek z kamieniem" wyzwala ambiwalencje, a że bywają kamienie opakowane... łatwo na taki trafić ;( Wiersz-rewelacja i nie widzę powodu, aby go na siłę pozbawiać logiki/udziwniać. Pozdrawiam.

Mnie się jednak wydaje, że Autorce nie chodziło w wierszu o chwilę ataku choroby, ale o ukazanie inicjujących ją mechanizmów, a te bywają bardzo długodystansowe i, wbrew pozorom, logiczne.