Wydaje mi się, że ludzie lubią oglądać akty destrukcji. Zamki z piasku, domki z kart – od tego się zaczyna. Mają specjalny talent do pomnażania dzieła zniszczenia.
Markus Zusak, Złodziejka książek



1.

Między  nimi przeciwlegi,  każdy klif  wysunięty jak
akapit, a tam słowa, słowa, szumiące litery wyznań.
Dopóki zdążysz.

                       Pytania znikają w morzu. U progów
skał, gdzie krążą satelity oceanu, spotkamy się raz
jeszcze, na ostatni rejs.

2.

Maria śniła o wzbiciu, opływających gwiazdach, kuli
na szpilce. Otwierała atlas; po drugiej stronie kartki
obłoki stapiające się w czerń.

                                          Zaciska dłoń. Kolejnej
jesieni? Nawet ta zima nie odtaje  -  ociosane niebo
zamknie i przebije nas niby dojrzałą gruszkę.

3.

Rozbijemy się u progu skał, jak świat, który kończy
dobę.  Może w barwie kawy - ostatniej, nim braknie
wody.

         Niebo rozlewa się po obrusie chmur.

____________________

cykl: syberiada