W środkowej strofie za dużo "na", można spróbować jakoś inaczej ugryźć te miejsca i spróbować zminimalizować ich ilość, ale to w sumie drobiazg, bo całość, jak zwykle sprawnie i ciekawie podana. Bardzo sugestywnie rysują się obrazy, a w zasadzie obraz.

I jeszcze ten moment nieszczególnie mi się podoba:

- ale tutaj też można inaczej pokombinować

Generalnie jednak podoba się. Zwłaszcza właśnie końcówka, pomimo tej wyszczególnionej frazy ;-)

.

Przyznam, że nim pojawił się dopisek Duda-Gracz, miałem pewne kłopoty z tym wierszem.
Pomimo uznania talentu, muszę stwierdzić, że w zamieszczanej tu ostatnio przez Ciebie poezji zbyt wiele wątków turpistycznych. Wprawdzie - jak zaznaczyłem - ten sposób odbioru świata był bliski artyście, do jakiego nawiązujesz, ale podświadomie tęsknię za "chorymi żurawiami" z innego dokonania.

Co do obecnego wiersza:

"Jedno po drugim" - skróciłbym (może w formie kolejno, po kolei?) -wers jest zbyt rozwlekły, a ponadto w kolejnym wersie powtarza się "jeden"(pokój).
Jeśli mowa o psiej budzie, to dziwny jest trochę ten "pokój" z wystającymi zza niej budy (choć naturalnie nie wiem, czy to wrażenia z oglądu jakiegoś obrazu malarza)
Usunąłbym "one" przed "straszą" dając myślnik przed.
"Jak każdego roku" - a może po prostu Przyjdzie kolejny itd. marzec?
I wypatroszą = patrosząc?
Co do patroszenia - dotyczy to raczej wnętrzności - mięso się oddziela, odrywa, odkrawa, tu np. też "wydziera". (skoro ma być turpistycznie)
Pobocza wydają mi się zbędne - choć pewnie oznaczają tu izolację, wyobcowanie.
Co do duszy - wrażenia podobne do Porannej Kawy.
Może dać "dusza wciąż jeszcze powiązana z ciałem"? czy też dusza ulatuje w powiązaniu z ciałem" - w każdym razie wers jest "nieprecyzyjny".

Pozdrawiam tym razem już na dłużej!