Witaj. Brakuje mi czegoś w tym tekście, jakby nie został ostatecznie dokończony. Światło i światy w jednym wersie za bardzo na siebie wpadają. W ogóle sam motyw plecenia z wełny jest może nie tyle nietrafiony, co w opisanym przez Ciebie sposobie pospolity. Nie mam tu niczego na myśli, ale od Ciebie, gdzie wiem, jak dobrze potrafisz splatać słowa, oczekuję czegoś więcej. Wodospad, wierzba, meduza to bardzo ciekawe rekwizyty, może z nich coś by jeszcze rozwinąć? I to rozwali na samym końcu, może zastąpić innym określeniem, mniej trywialnym?
Pozdrawiam!

Po pierwsze, to wydaje mi się za krótkie. Nie żebym miała coś przeciw krótkim wierszom, wręcz o wiele bardziej wolę takie i o wiele bardziej do mnie takie trafiają, niż poematy ciągnące się przez kilka stron. Tylko że kiedy widzę tytuł stworzenie świata wg św. Anny Marii Magdaleny, spodziewam się czegoś na pewno dłuższego. Po drugie, oprócz tego wełnianego świetlistego, nie widzę tu niczego, co by szczególnie zatrzymało. Dużo ogólników; rośliny, zwierzęta, światy, i ten nagły koniec, kiedy ja dopiero się wczytuję.
Po prostu ten tekst pasowałoby bardziej rozpisać, wg mnie. Uratuj go, uratuj, bo jest co! A swoją drogą, to ciekawy pomysł z tą św. Anną Marią Magdaleną; jest już pasja wg, stworzenie świata wg, cóż, może pokusisz się o jakiś większy cykl.
Pozdrawiam.

Zolu, brałam pod uwagę wersję "Rimbaud się uśmiecha", bo rzeczywiście jest bardziej poprawnie, ale jakoś zupełnie zupełnie mi nie brzmiało. Może gdybym zostawiła schowane "się" i poczytała sobie piętnaście razy, to przyzwyczaiłabym się i by mi brzmiało, nie wiem.
Dzięki za Twoją obecność pod wierszem.

Opheliac, zobaczy się, czy będzie cykl, nie zaszkodziłoby w sumie. Zwłaszcza że tematyka okołobiblijna jest niewyczerpanym źródłem, z którego ciągle da się zrobić coś świeżego.
A wełniane świetliste będę reanimować, tylko jeszcze nie wiem, kiedy.
Dzięki za słówko.

Wszystkonic mnie się też już nie podoba. W momencie pisania się podobało. Ale w momencie pisania to w ogóle wszystko zawsze jest super.
Powiedziałam, że da się coś świeżego, ale nie, że toto jest świeże.
Fajnie, że wpadłaś.