sympatyczne bardzo ogólnie, nastrojowe.

"nasze pragnienia wciąż nie po brzegi" - piękne!

pozdrawiam

Miło Abi, że masz net i znalazłeś czas na zajrzenie. Wiersz jest stary, znasz. Ja już go nie czytam, poprawki nikomu nie są potrzebne, zresztą proponowane przestawienie nie brzmi, a nawet staje się śmieszną konstrukcją. Zaśpiewałam i aż mnie rozśmieszyło, fakt nie znasz melodii. Tworzy się zlepka "ceigłowę". Jeśli udowodnisz mi, że coś takiego istnieje - zmienię.
Co do Julii, w żadnym wypadku nie jest rozliczeniem ze sobą i przeszłością. Uważam, że tego się robić nie powinno, wręcz odradzam, dla zdrowia.
Pozdrawiam Ciebie i net. ))))

Dziękuję Sekrecie . Dobrze czytasz, ma być i w tym znaczeniu.
Komentarze, myślę, że już potrafisz je pisać. Miłego czytania i radości z uczestnictwa w literackim życiu PP.
Pozdrawiam.

Wiesz, Julando, niekiedy sobie mówię: jak to cudnie, że zawsze brakuje ostatniej kropli.
Gdyby dopełniła i tak nic nie byłoby dopełnione.
Może nawet nie pozwoliłaby dojrzeć tego, co Ty tutaj napisałaś

Pozdrawiam po 21 popracnych godzinach, zmęczona, ale z uśmiechem

Już mi to się śpiewa.

Cudne rozmarzenie! Wyróżnię ostatnią strofkę, ale całość - bardzo mi się bardzi!

Pozdrawiam,

z.