Moja jedyna uwaga dotyczy tytułu, a mianowicie: motyw "światła w tunelu" został w poezji i prozie już tak wiele razy użyty, że stał się odrębnym powiedzonkiem i dziś jest ono powszechnie znane.
Przydałoby się go czymś zastąpić, by nie było wtórności, nie chcę Ci nic narzucać - po prostu aby oddać ten sam sens.
To twój wiersz, więc musisz w nim dać część siebie, rezygnując z obiegowych sformułowań.
To tyle, a reszta?

Podoba mi się przekaz wiersza, jasny i czytelny, oddajesz plastycznie w nim swoje emocje, czuje się je na skórze, wersy przemawiają do odbiorcy, a to za sprawą prostoty i wyrazistości, z jaką budujesz poszczególne zdania, nie ma w nich patosu ani przegadania, jest samo sedno.
Walka ze światem, cierpienie i ból, niezrozumienie i wyalienowanie, jednak pojawia się nadzieją - owo światło w mroku.
I ta pointa do mnie przemawia, bo ma w sobie kwintesencję tego, czym powinien być człowiek w obliczu problemów i przeszkód, które są po to, by je pokonywać.
I taki wiersz nigdy nie powinien być udziwniony i górnolotny, w prostocie siła, co Ci się ewidentnie udało

Podpisując się pod pierwszą częścią wypowiedzi Mike'a podpowiem jeszcze:

marzenie/cieniem - rym - reszta nie jest rymowana, więc warto się pozbyć tego rymu.

w zasięgu - pominąłbym wzroku (poszerzy o zasięg np. dłoni)
skrót do "ślad obojętności na sercu"

Jeśli już tytuł miałby zostać, to może warto zmieniać też samo zakończenie (powtórzenie tytułu)


np. kim jestem
teraz

(czyli bez znaku zapytania - wtedy raczej jako refleksja nad samowiedzą, niż próba odpowiedzi na postawione pytanie) i naturalnie bez "światła..."