myślę, że "tak" nic tu zupełnie nie wnosi, jest bo jest, ale nic nie znaczy, i bez niego wersy funkcjonują i mają większą siłę rażenia.
Wiersz staje się bardziej spójny.

szansę, czy szanse (liczba mnoga)?

i tu znów "tak"

oj, chyba zwrot "na łatwo" nie istnieje...
Może po prostu "łatwo".

"i" nic nie wnosi, taki mały dopowiadacz.

Wiersz zaczyna się nutą egzystencjalną, poważną.
Od początku wiadomo, o co chodzi, ale potem nabiera nagle tempa i nie mamy już rozważań, a ciekawą metaforę lokomotywy, jako siły pociągowej, w tym wypadku ludzkiego losu.
Bez zbędnych udziwnień wiersz przekazuje treści prosto i przystępnie.
Jest opisowy i plastyczny.
Jest w nim wiele ruchu, co odpowiada wiecznym metamorfozom w życiu człowieka.
Ten dynamizm z poezją i wersami w tle z początku wiersza ciekawie ujmuje problem ujęcia w literę pisaną istoty świata i jego niepoznawalności.
Choć utwór brzmi swojsko i naturalnie, niesie ze sobą ważne treści.

a ja napiszę, że jestem na nie. Pomimo pomysłu. Ostatni wers juz całkiem pochodzi ze znanej nam lokomotywy dla dzieci. Nie czuję w wersach tego tempa jakieg nabiera lokomotywa. Szarpie, zatrzymuje się, to znów rusza - poruszjąc w lewo i w prawo - wyszłam trochę poobijana;P. Weszłam drugi raz i niestety odniosłam te same wrażenia co za pierwszym razem. Tylko się nie gniewaj - piszę jedynie o swoich odczuciach. Pomimo tego sa i plusy - próba ciekawej koncepcji, która porusza nas melodyjnie słowami z przesłaniam. Pozdrawiam