Błękit nieba - Miranda
Proza » Obyczajowe » Błękit nieba
A A A
Od autora: Tekst bez kategorii. Chwila refleksji.

Od roku nie pije. Nie dlatego, że jest po odwyku, bo nie jest. Nie chce pić. Sam tak zdecydował, kiedy po raz pierwszy zobaczył niebo. Tak, nagle zobaczył to zwykłe niebo, które inni widzą każdego dnia. Leżał na poboczu drogi w kurzu, przykryty starą gazetą i kiedy otworzył oczy, oniemiał. Nad nim rozpościerał się bezbrzeżny błękit, nakrapiany białymi punkcikami. Błękit, jakiego wcześniej nie widział. A może widział, tylko nie dostrzegał? Jak miał dostrzegać, skoro każdego dnia ledwo podnosił głowę. Tak było od lat. Odkąd pamięta, w domu zawsze było coś do wypicia. Najczęściej bimber, który ojciec pędził na sprzedaż, a on butelkował. Grzechem byłoby nie spróbować, co przygotowuje dla innych. To tylko degustacja, tak mawiał ojciec, wychylając jednym haustem pełna musztardówkę. I tak się zaczęło jego picie. Kiedy umarł ojciec, co tu dużo mówić, zapił się na śmierć, wtedy on przejął ster w swoje ręce. Ależ to było życie. Robota lekka, koszt mały, a zysk nad podziw. Ludziska garnęli drzwiami i oknami, szczególnie rano, bo wódka w sklepie była od trzynastej i na kartki. On, taki niby nieudacznik, miał wtedy we wsi poważanie. A i z miasta do niego przyjeżdżali. Klepali po plecach, cmokali z zachwytu i dawali spore napiwki. Biznes kwitł. Matka puszyła się, jakby miała w domu co najmniej noblistę.
I nagle wszystko urwało się. Tak normalnie, pstryk i nie ma biznesu. Zniesiono kartki, potem godzinę trzynastą, w sklepach pełne półki alkoholu, a u niego w komorze konwie bimbru. Cóż miał robić? Nie wyleje przecież takiego rarytasu do gnoju, zaczął więc używać dla własnych potrzeb, a miał potrzeby, oj miał. Czasem trafił się ktoś niedopity, więc go poratował, ale to żaden biznes. Miesiące mijały, a może lata, a on pił. Nie pędził już bimbru, bo nie miał z czego ani za co, ale zawsze ktoś postawił kieliszek albo piwo w dowód dawnej wdzięczności.
Kiedy umarła matka, nagle coś w nim pękło. To był taki dziwny stan. Gdzieś w środku usłyszał głośne: trach! Po raz pierwszy od wielu lat zobaczył swoje życie w prawdziwym kształcie. Został sam. Samiuteńki, jak ten jego serdeczny palec, leżący w trocinach, który mu odcięła piła tarczowa, kiedy jako dziecko pomagał ojcu. Tego straconego palca nie może do dzisiaj odżałować. Miał dziewczynę, piękną jak marzenie, chciał się żenić, ale mu odmówiła.
- Za kalekę nie wyjdę – oświadczyła, gardząc bukietem kwiatów i złotym pierścionkiem, chociaż wcześniej baraszkowała z nim na sianie.
Co mu więc pozostało? Upić się na umór. I pił. Pił, trzeźwiał, pił, aż do tego dnia, kiedy znalazł się w przydrożnym rowie. Do dzisiaj nie wie jak to się stało. Czy mu się nagle wzrok poprawił, czy coś się w głowie poprzestawiało, bo nagle zobaczył błękit nieba i swoje zmarnowane życie, jakby oglądał film na zwolnionych obrotach. Jakby mu ktoś to wszystko specjalnie pokazał. Może to matka, a może ojciec z zaświatów dają mi jakieś znaki, pomyślał, podnosząc się z rowu.
Wstał, otrzepał się z kurzu i trawy, i poszedł przed siebie. Dzisiaj obchodzi ważną rocznicę. Rok niepicia, i wie, że jest już innym człowiekiem. Stracił kumpli od kieliszka, ale odzyskał siebie.

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Miranda · dnia 18.02.2013 20:52 · Czytań: 917 · Średnia ocena: 4 · Komentarzy: 2
Komentarze
Wasinka dnia 19.02.2013 10:32
Ładnie wypleciona historia, wyciągnięta z życia i sprawnie spisana. I nawet z dobrym zakończeniem, budzącym nadzieję, że można, że warto... Piękny jest moment, kiedy bohater postanawia skończyć z nałogiem - fajniutko to uchwyciłaś - śmierć matki zrzuciła bielmo z oczu i uzdrowił go błękit, piękno, czystość świata (lub głos z zaświatów, jak narratorka domniemuje). Śmierć bliskiej osoby jest często przyczynkiem do picia, a tu odwrotnie...

Ewentualne mikruski:
Cytat:
Leżał na po­bo­czu drogi w kurzu, przy­kry­ty starą gazetą(,) i kiedy otwo­rzył oczy,
- dodałabym przecinek po "gazetą"
Cytat:
wy­chy­lając je­d­nym ha­u­stem pełna mu­sz­ta­rdówkę
- pełną
Cytat:
oj(,) miał

Cytat:
Sa­mi­u­teńki, jak ten jego se­r­decz­ny palec
- wyrzuciłabym przecinek
Cytat:
Do dzi­si­aj nie wie(,) jak to się stało.

Cytat:
Wstał, otrze­pał się z kurzu i trawy, i po­szedł przed si­e­bie.
- zbędny przecinek przed drugim "i" (podkreśliłam)

Pozdrawiam z uśmiechem, Mirando. Dobrze Cię widzieć i czytać :)
al-szamanka dnia 19.02.2013 16:03 Ocena: Bardzo dobre
Bardzo podoba mi się zakończenie.
Skojarzenia z tym, co dzieje się podczas śmierci klinicznej są wyraźne.
Skutek tego też: wejrzeć w siebie, nabrać dystansu do przeszłego. Powstać w lepszym życiu.
Ludzkim i godnym.

Opowiadanie przeczytałam z zaciekawieniem :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Agnieszka1986
25/04/2025 14:06
to są prawdziwe krople prawdziwego czarnego deszczu. Suche… »
lens
25/04/2025 10:16
Trochę mi się wiersz kojarzy z wojną na Ukrainie, takich… »
lens
25/04/2025 08:07
Ciekawie zinterpretowałeś, ale podrzucę Ci odwrotny… »
wolnyduch
25/04/2025 01:08
Tak, to prawda, że liczy się każda chwila, bo życie jest… »
wolnyduch
25/04/2025 00:56
Tak, to prawda, że w ciszy więcej można dostrzec i ona jest… »
wolnyduch
25/04/2025 00:44
Niektóre "dziewczynki" faktycznie lubią stan… »
retro
24/04/2025 13:05
Przeczytałam z przyjemnością. Tekst lekki, naturalny. Płynne… »
Pogardliwa
23/04/2025 19:47
Twój język ma w sobie coś urzekającego, ale - według mnie -… »
Pogardliwa
23/04/2025 19:44
Nie podoba mi się refleksyjny i subiektywny charakter… »
Ala Mak
22/04/2025 14:53
Bardzo piękny język. Ten wiersz wywołuje poruszenie melodią… »
Florian Konrad
21/04/2025 19:34
tu nie ma nic z polityki »
Florian Konrad
21/04/2025 19:33
Dziękuję. nie zanosi się na to :D »
wolnyduch
21/04/2025 14:19
Smutny wiersz, z rozczarowaniem w tle, a ja sobie myślę, że… »
wolnyduch
21/04/2025 14:11
Nie wątpię, że nie ma w Tobie pychy, pisząc o pysze,… »
wolnyduch
21/04/2025 14:08
Spokojnej reszty Świąt życzę Poetce, a dziś z jednej strony… »
ShoutBox
  • wolnyduch
  • 25/04/2025 00:25
  • Święta minęły, a za moment majówka i znów powód do radości i relaksu :)
  • Redakcja
  • 23/04/2025 16:56
  • Dziękujemy i życzymy tego samego, choć Święta już minęły;-)
  • wolnyduch
  • 21/04/2025 14:26
  • Przepraszam za zdublowanie życzeń:)
  • wolnyduch
  • 21/04/2025 14:24
  • Miłej reszty Świąt wszystkim Portalowiczom i Redakcji życzę :)
  • wolnyduch
  • 21/04/2025 14:22
  • Spokojnej reszty Świąt Wielkanocnych Redakcji i wszystkim Portalowiczom
  • wolnyduch
  • 21/04/2025 14:20
  • Spokojnych, miłych Świąt Wielkanocnych życzę
  • Redakcja
  • 02/04/2025 09:49
  • To my dziękujemy!
  • Zbigniew Szczypek
  • 01/04/2025 20:12
  • To nie lata lecz kilometry wspólnie przebytej drogi -752 komentarze - bezcenna możliwość rozwoju. I za to Wam dziękuję
  • Redakcja
  • 26/03/2025 13:43
  • Piękny jubileusz!
  • Zbigniew Szczypek
  • 25/03/2025 19:38
  • Dopiero dzisiaj zauważyłem, że 12 lat jestem z Wami! Bardzo dziękuję za cierpliwość do mnie ;-}
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty