efekt twoich starań widać pośród domków,
przy których cumują ryby. idąc tam, pozbywasz się
nadmiaru ubioru i przybierasz formę haiku.
rozkładasz koc, przygniatając mrówki.

uważasz swoje życie za piękne? milczysz,
jednocześnie zauważając hegemonię natury.
znam to. bo wszystko staje się jasne jak pierwsze
dni choroby i odpoczynek przy dwudziestym

drugim południku. wiadomo, kwestie są różne,
ale jak mówią, prawda leży na dnie. nieważne.
ja mam zimne piwo i pozycję. chcę usiąść,
poczytać wiersze. poudawać wiaderko

pełne wody.