Krótki, prosty przekaz w którym czuć emocję, uczucia. Przysięga dla tajemniczej osoby pełna magii. Niby tak mało słów a jak wiele potrafią powiedzieć.



Ten fragment naprawdę mi się spodobał.
A i końcówka, jedno słowo --> świetne zakończenie.

Coś mi się wydaję, a raczej jestem tego pewna, że będziesz skazana na moje wizyty i komentarze pod twoimi tekstami. Z nieukrywaną przyjemnością będę tu wracała.

Życzę ci wielu sukcesów i powodzenia.
Pisz dalej, na pewno będzie coraz (jeszcze) lepiej.
Pozdrawiam serdecznie.
Walburga

Ktoś, kto powiedział, że w prostocie poezji tkwi moc i siła, miał rację.
Nie w pokrętnych metaforach, kosmicznych zlepkach słownych, czy hermetycznym przekazie, znanym jeno autorowi...
Twój wiersz przypomniał mi... przysięgę ślubną!
Poważnie.
Pamiętam ten dzień, to było w lutym.
Jakby słyszał nas, mnie i Monikę, moją żonę.
Ujęłaś to niesamowicie w całym zwyczajnym drżeniu tych słów.
Jak szept od niej do niego, jak "zawsze", które będzie między nami, co by nie zesłał los.
Intensywnie, a jednocześnie bardzo naturalnie, czule, z miłosnym tchnieniem.
I nie ma tu patosu, ani ckliwości - jest szczerość, jak rodzi się tam, gdzie ktoś ma potrzebę mówić o swoim kochaniu.
Wyrazić to w prostocie słów.
Piękny wiersz, wywołujący uśmiech na twarzy, uśmiech pełen spokoju, że sztuka pisania o miłości jeszcze nie zamarła
I coś jeszcze: wierzę twoim słowom.