Po dwunastu godzinach nieobecności wracałam okropnie zmęczona do domu, gdy w okolicach trawniczka dla piesków zaczepiła mnie sąsiadka. Była oczywiście ze swoim ślicznym pudelkiem.
- Jak to dobrze, że panią spotykam – rzuciła się na mnie z wielką serdecznością… Bo już się dowiedziałam wszystkiego…
- …
- Bo ta pani, do której zawsze chodziłyśmy, to teraz przeniosła się pod miasto…. Ale tam można dojechać, tylko zapomniałam jakim autobusem… ale potem sprawdzę … to jak się następnym razem spotkamy to pani powiem…
- …
- No więc ta pani musiała się przenieść pod miasto, bo odziedziczyła dom… no i też mówiła, że w tym domu są lepsze warunki… i ogród jest …. Tak, że klienci będą mogli sobie pobiegać oczekując na wizytę u niej i nie będą musieli się gnieść w tej poczekalni co zawsze… bo to było okropnie męczące, prawda?
-…
- Cena pozostaje taka sama… nawet ta pani mówiła, ze stałym klientom i tym co mają do niej daleko to rabatu udzieli…
-…
- Tak, czy inaczej warto do tej pani jechać bo ona pięknie strzyże… i potem moja Funia jak wychodzi na spacerek to ma wyjątkowe powodzenie…
-…
- Albo inaczej zrobimy… jak będę się następnym razem z Funią wybierała to zapukam do pani… to może pojedziemy razem… tylko trzeba będzie wcześniej zadzwonić i umówić się na wizytę….ale ja mam w domu tę nową wizytówką … no i może nam rabatu udzieli… bo będzie miała dwa pieski za jednym razem…
-----------------------------------------------------------------------------------------
Weszłam do mieszkania i zapytałam tego faceta siedzącego przed telewizorem:
- Słuchaj, czy my mamy jakiegoś pudelka, o którym ja nic nie wiem?
- A ty to znowu chcesz się ze mną rozwodzić, czy tylko migrenę bedziesz miała? – zapytał bardzo spokojnie.
------------------------------------------------------------------------------------------
No bo my nigdy nie mieliśmy i nadal nie mamy żadnego pudelka.