Ciemność - al-szamanka
Nigdy przedtem nie był w stanie wyobrazić sobie, że ciemność może być tak czarna i przerażająca. Bał się jej. Bał się jej bardziej niż czegokolwiek w życiu. Śmieszne. W życiu! O ile jeszcze je miał. Na razie wiedział tylko, że jest. Jak? Gdzie? Dlaczego? Coś huczało dziwnym rytmem. Coraz potężniej. Uporczywie. Otaczało go ze wszystkich stron, zdawało się potrząsać całym ciałem.
Ciało!
Rytm rozszalał się nagle drobnym, chaotycznym pukaniem. Nie do wytrzymania w momencie, gdy zrozumiał, że słyszy własne serce. Wstrzymał oddech, chciał się wsłuchać, rozpoznać, umiejscowić. Niemożliwe! Spokojnie. Uspokój się idioto, już lepiej, już dobrze.
Oczy!
Mam chyba otwarte, nie wiem. O Boże! Nie wiem! Dudnienie... nie we mnie! Niemożliwe! Tak nie wali ludzkie serce, to gdzieś obok. Gdzie!? Żeby chociaż iskierka, choć trochę światła...
Bach, bach, bach. Bach! Wołanie z daleka. Skąd?
Poczuł niezmierne wzruszenie, wręcz paraliżującą wdzięczność, że gdzieś coś jest, jakiś inny dźwięk oprócz tego duszącego dudnienia.
I w tym momencie zobaczył czerwoną plamę. Zbliżała się z przerażającą szybkością, roztrzepotana szaleńczym pulsem. Chciał uciekać, zamknąć oczy - nie wiedział, czy je ma. Plama zmieniła barwę rozszczepiając się nagle w srebrzyście rozedrgane smugi, pomykające w zawrotnym tempie donikąd. Był oszołomiony, opanowały go niemożliwe do umiejscowienia mdłości.
Adasiu, Adasiuuuu.
Dawno zapomniany głos, pełen trwogi i czułości, był tuż, tuż i nie do końca, gdyż w tej samej sekundzie przytłumiła go istna kakofonia nieprawdopodobnych dźwięków: krzyki i szepty, śmiech i kwilenie dziecka, ujadanie psa, niepohamowany, pełen straszliwej rozpaczy szloch, przejmujący jęk cierpienia, idiotyczny bełkot pijackiej kłótni.
Chyba oszalał!
Boże!
Spomiędzy zamglonego światła jednej ze smug wyłoniła się, wymachująca laską, skurczona postać starca. Twarz wykrzywiona makabrycznym grymasem, strasząca żółtobrązową resztką zębów i potwornie zdeformowanym nosem - gdzieś już ją widział. Gdzie? Kiedy? Nie mógł sobie przypomnieć, zafascynowany nowym obrazem - samego siebie.
Miał wtedy osiem lat - pierwszy prawdziwy garnitur, Pierwsza Komunia, wielki tort, którym musiał się ze wszystkimi podzielić, pomimo że był to jego dzień - teraz frunął ku niemu na kryształowym talerzu, wspaniały, nienaruszony, niezapomniany różowy krem, a tuż za nim, mrużąc oczy, z tym swoim niepowtarzalnym uśmiechem i stukając obcasami... Anna.
Nigdy potem nikogo tak nie kochał.
Nie odchodź, Anno. Zostań! Nie chcesz?
Widział wszystko na raz i z osobna, był obok i wśród wszystkiego. Jednocześnie. Jechał na drabiniastym wozie pełnym wonnego siana, w szale bezsilnej rozpaczy deptał odznaczenie za ratowanie kolegi - bezskuteczne. Czuł pod stopami rozgrzany piasek tunezyjskiej plaży, wyjątkowy smak pierwszego pocałunku, przypalał schabowego na patelni. Aaaa, dzwoni telefon, Jacek się urodził. No gdzie ta koszula? Do diabła, spóźnię się do pracy.
Nie odchodź, Anno, proszę.
Wyciągnął rękę, aby odnaleźć, zatrzymać jej cień, gdzieś, pomiędzy ośnieżonymi szczytami gór i przeraźliwie miauczącym, rudym kotem.
Bach, bach, bach!
Wyciągnął rękę. Rzeczywiście wyciągnął. Czuł ją i był to ból nie do opisania, i wiedział, że dzikie, nieludzkie wycie, które w tym samym momencie usłyszał, to jego własny głos.
Boże!
Wiem, wiem wszystko, to już koniec, nigdy mnie tu nie znajdą, za głęboko!
Muszę!
Chociaż trochę światła. Nie mogę odejść w ciemność, zawsze się jej bałem!
Miał w kieszeni zapalniczkę. Wydłubał ją z lepkiej, jeszcze pulsującej miazgi swojej własnej nogi, oszalały z bólu, półprzytomny.
Szybko, szybko, dłużej nie wytrzymam.
Metan, co tam. Byle szybciej... muszę nacisnąć!
Nawet nie zdążył zobaczyć światła.
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
al-szamanka · dnia 15.03.2013 19:46 · Czytań: 730 · Średnia ocena: 4,5 · Komentarzy: 33
Inne artykuły tego autora:
Komentarze
O Boże, a to co?
Na podglądzie tekst wyglądał normalnie. Muszę coś z tym zrobić, ale nie wiem, czy się uda
Ufff, jako tako udało się, chociaż nie do końca.
Na podglądzie tekst wyglądał normalnie. Muszę coś z tym zrobić, ale nie wiem, czy się uda
Ufff, jako tako udało się, chociaż nie do końca.
Cytat:
Uspokój się(,) idioto, już
Cytat:
Plama zmieniła barwę(,) rozszczepiając się
Cytat:
niezapomniany(,) różowy krem,
Cytat:
na drabiniastym wozie(,) pełnym wonnego
O matko...
Opowiadanie naprawdę robi wrażenie. Aż znieruchomiałam na chwilę. Pochowany żywcem? Mam nadzieję, że nie ma takich pomyłek. Ciemność sama w sobie ma coś, co przeraża niejednego chojraka, a ciemność grobowa i cisza... Nawet trudno mi to sobie wyobrazić. Najgorsza chyba jest jednak ta nieświadomość ciała i siebie. Poruszyło mnie.
Pozdrawiam serdecznie.
to górnik. umierający. wybrał, tak jak ci nieszczęśnicy, którzy skakali z okien WTC, aby uniknąć śmierci w płomieniach. fajnie opisane "stop klatki" z życia bohatera.
Przez ów metan miejsce rzeczywiście skojarzyło mi się z kopalnią. Czyli pod koniec. Bo wcześniej sytuacja jawiła się mniej konkretnie.
Jednak ogólnie - może to być sytuacja całkiem realna - na zasadzie miejsca i zdarzeń, ale odbieram to też jako metaforę chwili, w jakiej znalazł się bohater - trudnej, pełnej ciemności - zewnętrznej i wewnętrznej, trwogi, bezsilności.
A ostatnie zdanie już do reszty przygnębia...
Taka dygresja - zawsze jak czytam o bijącym głośno sercu, przypomina mi się Poe.
Ewentualnie:
Pozdrowienia z księżycem w plecaku.
Jednak ogólnie - może to być sytuacja całkiem realna - na zasadzie miejsca i zdarzeń, ale odbieram to też jako metaforę chwili, w jakiej znalazł się bohater - trudnej, pełnej ciemności - zewnętrznej i wewnętrznej, trwogi, bezsilności.
A ostatnie zdanie już do reszty przygnębia...
Taka dygresja - zawsze jak czytam o bijącym głośno sercu, przypomina mi się Poe.
Ewentualnie:
Cytat:
wyłoniła się, wymachująca laską, skurczona
- zrezygnowałabym z pierwszego przecinka; ponadto może warto przemyśleć nachodzenie na siebie wy/wyCytat:
miazgi swojej własnej nogi
- można zrezygnować z jednego określenia, np. ze swojejCytat:
Metan, co tam.
- tutaj brzmieniowo naciska na metan owo "co tam". Brzmi nieco humorystycznie (wybacz).Pozdrowienia z księżycem w plecaku.
Na początku myślałem, że facet niefortunnie spotkał się z dnem studni czy coś, i że wszystko zakończy happy end'em, ale metan rozwiał obie wątpliwości 
Może jestem też nienormalny, ale połączenie zwrotu "Chociaż trochę światła" z chęcią wywołania eksplozji gazu mnie rozbawiło - chłop chyba nie spodziewał się, ile tego światła zamierza wyprodukować.
W każdym razie cierpienie górnika, podzielone na fazy, zostało dobrze opisane, ale nie narzekałbym na dosadniejsze zasugerowanie miejsca akcji na samym wstępie, łatwiej by było wyobrazić sobie całą sytuację ludziom mniej rozgarniętym (np. henrykinho).
pozdrawiam!
Może jestem też nienormalny, ale połączenie zwrotu "Chociaż trochę światła" z chęcią wywołania eksplozji gazu mnie rozbawiło - chłop chyba nie spodziewał się, ile tego światła zamierza wyprodukować.
W każdym razie cierpienie górnika, podzielone na fazy, zostało dobrze opisane, ale nie narzekałbym na dosadniejsze zasugerowanie miejsca akcji na samym wstępie, łatwiej by było wyobrazić sobie całą sytuację ludziom mniej rozgarniętym (np. henrykinho).
pozdrawiam!
Opowiadanie, choć krótkie, robi ogromne wrażenie, a to za sprawą wielu współgrających elementów.
Jakich?
Otóż natychmiast, już na samym początku jesteśmy niemalże wessani w akcję.
Od razu jej wir porywa, choć sytuacja jest w sumie statyczna - całe "dzianie się" wypływa z pełnych zaskoczenia, przerażenia i oszołomienia monologów bohatera.
To słowa przez niego wypowiadane podkręcają napięcie.
Dobry zabieg z zadawaniem samemu sobie pytań, w zdenerwowaniu, a więc spontanicznych, wywołanych całą opresją.
Krótkie, pisane niemal w telegraficznym skrócie zdania nadają sporej dynamiki - są jak kule wystrzeliwane z karabinu, rażą mnie, kiedy je czytam i podnoszą poziom adrenaliny.
Co więcej, sytuacja niejako bez początku (nic o nim nie wiemy, dobry zabieg z taką "wyrwą czasową), a więc atmosfera tajemniczości i zagadkowości towarzyszy od pierwszych zdań.
Lubię być trzymany w napięciu, a tu było ono wręcz przygniatające.
Niemalże fizycznie wyczuwalne.
Znana jest kwestia omamów przedśmiertnych, które jako bezładne wizje z przeszłości (dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały), pojawiają się tuż przed zgonem - są to postacie bliskich, ale także inne, widziane gdzieś, kiedyś w życiu.
Ten element w opowiadaniu był strzałem w dziesiątkę.
I co najważniejsze - suspens.
To on jest solą tej miniatury.
Finał jak uderzenie łopatą w tył czaszki.
Mocny, i przerażająco ludzki: nie każdy chce biernie czekać na śmierć, gdy ból staje się nie do zniesienia.
Dobra robota, bez dwóch zdań
Jakich?
Otóż natychmiast, już na samym początku jesteśmy niemalże wessani w akcję.
Od razu jej wir porywa, choć sytuacja jest w sumie statyczna - całe "dzianie się" wypływa z pełnych zaskoczenia, przerażenia i oszołomienia monologów bohatera.
To słowa przez niego wypowiadane podkręcają napięcie.
Dobry zabieg z zadawaniem samemu sobie pytań, w zdenerwowaniu, a więc spontanicznych, wywołanych całą opresją.
Krótkie, pisane niemal w telegraficznym skrócie zdania nadają sporej dynamiki - są jak kule wystrzeliwane z karabinu, rażą mnie, kiedy je czytam i podnoszą poziom adrenaliny.
Co więcej, sytuacja niejako bez początku (nic o nim nie wiemy, dobry zabieg z taką "wyrwą czasową), a więc atmosfera tajemniczości i zagadkowości towarzyszy od pierwszych zdań.
Lubię być trzymany w napięciu, a tu było ono wręcz przygniatające.
Niemalże fizycznie wyczuwalne.
Znana jest kwestia omamów przedśmiertnych, które jako bezładne wizje z przeszłości (dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały), pojawiają się tuż przed zgonem - są to postacie bliskich, ale także inne, widziane gdzieś, kiedyś w życiu.
Ten element w opowiadaniu był strzałem w dziesiątkę.
I co najważniejsze - suspens.
To on jest solą tej miniatury.
Finał jak uderzenie łopatą w tył czaszki.
Mocny, i przerażająco ludzki: nie każdy chce biernie czekać na śmierć, gdy ból staje się nie do zniesienia.
Dobra robota, bez dwóch zdań
Niezwykły tekst! Jak zwykle u ciebie. Ta zbitka słów zamierzona.
Początkowo wydaje mi się opisem jakiejś abstrakcji, która wciąga, porywa, zapiera dech. Osiągasz to dzięki niezwykłym obrazom i skojarzeniom oraz stylowi, gdy piszesz krótkimi zdaniami i ich równoważnikami pełnymi emocji.
Dalej się konkretyzuje o co chodzi, choć jest jeszcze wieloznacznie, tak jak nadzieja, która ima się wszystkiego.
Na koniec trach - jednoznaczne rozwiązanie. I nic więcej.
Dla mnie nieistotne, ze wcześniej jest umieranie i przegląd obrazów z całego życia, a dopiero potem wybuch metanu i że może to być zasypany górnik, albo ktoś żywcem pochowany. Dokładność i logika zdarzeń musi być w papierach BHP i policji. Tu najważniejsze jest wrażenie literackie. I znowu odnosisz sukces.
Początkowo wydaje mi się opisem jakiejś abstrakcji, która wciąga, porywa, zapiera dech. Osiągasz to dzięki niezwykłym obrazom i skojarzeniom oraz stylowi, gdy piszesz krótkimi zdaniami i ich równoważnikami pełnymi emocji.
Dalej się konkretyzuje o co chodzi, choć jest jeszcze wieloznacznie, tak jak nadzieja, która ima się wszystkiego.
Na koniec trach - jednoznaczne rozwiązanie. I nic więcej.
Dla mnie nieistotne, ze wcześniej jest umieranie i przegląd obrazów z całego życia, a dopiero potem wybuch metanu i że może to być zasypany górnik, albo ktoś żywcem pochowany. Dokładność i logika zdarzeń musi być w papierach BHP i policji. Tu najważniejsze jest wrażenie literackie. I znowu odnosisz sukces.
Interesująca historia, która pomimo małych rozmiarów, trzyma w napięciu. To sztuka. Brawo.
Chaosu wprowadzają trochę te różne retrospekcje, wspomnienia i obrazy podsuwane przez wyobraźnię i trochę to momentami wygląda jak opis wrażeń paranoika i na początku myślałem, że będzie to szło w tymże kierunku, ale w sumie dobrze, że stało się, jak się stało.
Atmosfera grozy i niepewności udziela się czytelnikowi. Przeżywałem historię razem z bohaterem do samego końca, a koniec tragiczny.
Lubię tragiczne końce
Pozdrawiam
Chaosu wprowadzają trochę te różne retrospekcje, wspomnienia i obrazy podsuwane przez wyobraźnię i trochę to momentami wygląda jak opis wrażeń paranoika i na początku myślałem, że będzie to szło w tymże kierunku, ale w sumie dobrze, że stało się, jak się stało.
Atmosfera grozy i niepewności udziela się czytelnikowi. Przeżywałem historię razem z bohaterem do samego końca, a koniec tragiczny.
Lubię tragiczne końce
Pozdrawiam
dlaczego? DLACZEGO użył zapalniczki???? Przecież pracujący pod ziemią wiedzą, że metan i te inne sprawy. Dlaczego???? Powiedz, dlaczego?
Dobra Cobra
Dobra Cobra
Elwiro - jeżeli poruszyło, to osiągnęłam cel. Dziękuję
Wienczyslawie - tak, niekiedy wybór wydaje się być okrutną koniecznością.
Wasinko - pisanie jest graniem na emocjach, więc dobrze, że przygnębiło. Masz rację, że to także metafora.
Henrykinho - nie lubię tak od razu kawę na ławę Dziękuję za przeczytanie.
Mike - Nikt nie potrafi sobie wyobrazić, co przeżywa człowiek w takiej sytuacji. Musi to być tak przerażające, że każda reakcja jest z góry usprawiedliwiona.
Sokol - po prostu dziękuję
Quentin - A ja wręcz przeciwnie, nie lubię tragicznych końców, ale w tym przypadku nie dało rady inaczej.
DoCo - Dlaczego? Dlatego, że wie...
Pozdrawiam Wszystkich
Wienczyslawie - tak, niekiedy wybór wydaje się być okrutną koniecznością.
Wasinko - pisanie jest graniem na emocjach, więc dobrze, że przygnębiło. Masz rację, że to także metafora.
Henrykinho - nie lubię tak od razu kawę na ławę
Dziękuję za przeczytanie.Mike - Nikt nie potrafi sobie wyobrazić, co przeżywa człowiek w takiej sytuacji. Musi to być tak przerażające, że każda reakcja jest z góry usprawiedliwiona.
Sokol - po prostu dziękuję
Quentin - A ja wręcz przeciwnie, nie lubię tragicznych końców, ale w tym przypadku nie dało rady inaczej.
DoCo - Dlaczego? Dlatego, że wie...
Pozdrawiam Wszystkich
To potworne, że on wie!
DoCo
PS - Też mam za każdym razem (podobnie jak TY), gdy wstawiam nowy tekst, duże problemy z formatowaniem tekstu. Coś tam pisałem do adminów technicznych, ale wyszło, że nic sie nie da zrobić i tak musi być (tj. trzeba samemu próbować formatować tekst, wstawiać spacje, myślniki, likwidować przerwy, itepe). doco.
DoCo
PS - Też mam za każdym razem (podobnie jak TY), gdy wstawiam nowy tekst, duże problemy z formatowaniem tekstu. Coś tam pisałem do adminów technicznych, ale wyszło, że nic sie nie da zrobić i tak musi być (tj. trzeba samemu próbować formatować tekst, wstawiać spacje, myślniki, likwidować przerwy, itepe). doco.
Pewnie, że potworne.
Ale każdy by wiedział, czując, że jest już tylko zmiażdżoną, pulsującą tkanką.
PS. Tekst wyglądał strasznie - rozsiany jak pęknięty worek grochu.
Ale każdy by wiedział, czując, że jest już tylko zmiażdżoną, pulsującą tkanką.
PS. Tekst wyglądał strasznie - rozsiany jak pęknięty worek grochu.
Najgorsze, że nic z tym formatowaniem nie można zrobić! W poprzedniej odsłonie PP miał bardzo stabilny edytor, tylko czasem coś gubił czy przestawiał. Teraz to normalnie żmudna praca nad przeredagowaniem całego tekstu.
Szkoda, że jednak kolesia nie odkopali. A może były takie szanse, tylko sam skazał się na umarcie?
Kto pozwala/zabiera zapalniczkę do kopalni, gdzie są przecież restrykcyjne przepisy, bo wszędzie może być metan!
Ratownicy kopią do końca! Dlaczego więc on... Przecież wiedział!
Rozdygotana
DoCo
Szkoda, że jednak kolesia nie odkopali. A może były takie szanse, tylko sam skazał się na umarcie?
Kto pozwala/zabiera zapalniczkę do kopalni, gdzie są przecież restrykcyjne przepisy, bo wszędzie może być metan!
Ratownicy kopią do końca! Dlaczego więc on... Przecież wiedział!
Rozdygotana
DoCo
Oddygotaj się, DoCo
To tylko opowiadanie, chodziło tylko o wywołanie emocji.
Pozdrawiam przedspacernie
To tylko opowiadanie, chodziło tylko o wywołanie emocji.
Pozdrawiam przedspacernie
Tam są takie funkcje: Wklej, Wklej jako zwykły tekst, Wklej z Worda. I chyba najładniej działa funkcja Wklej z Worda. Jeśli się dzieje coś złego, należy w edytorze swoim usunąć formatowanie i jeszcze raz wkleić. Czasem to jest wina naprawdę Waszych edytorów. Wiem, bo kilka tekstów już tak przeklejałam. Wkładałam do siebie na komputer, usuwałam formatowanie, wywalałam zbędne spacje i entery i dodawałam tak obrobiony tekst. Nie było problemu. Nawet kolor czcionki był jeden a nie akapit biały, akapit czarny. Nie wiem, jak było z tym tekstem. Nie ja go dodawałam, ale możliwe, że tak samo. Jeśli więc coś jeszcze jest nie tak, Szamanko, proponuję spróbować mojej metody.
Pozdrawiam niedzielnie.
Pozdrawiam niedzielnie.
Zawsze wklejam z Worda, Elwiro, a jednak czasami dzieje się coś dziwacznego. Najmniejsze co się zdarza, to podwójne, albo potrójne spacje - zazwyczaj między ostatnimi wyrazami tekstu i tego za nic już nie można poprawić.
Nie mniej uspokaja, że nie tylko jeden użytkownik ma z tym problemy
Pozdrowienia słoneczno poranne
Nie mniej uspokaja, że nie tylko jeden użytkownik ma z tym problemy
Pozdrowienia słoneczno poranne
Dziewczyny,
Próbowałem i tak i tak - bez jakichś rewelacji. Gadałem też z kim od strony technicznej PP i wymienialiśmy uwagi, przesyłałem tekst do sprawdzenia, czy nie ma jakiegoś specjalnego kodowania. I nic.
Wielokrotne spacje, brak myślników, akapitów - to największa bolączka teraźniejszego edytora.
Edytor tekstu sprzed nowelizacji PP był o niebo lepszy.
Ale widać taka karma - trzeba jeszcze raz pochylać się nad tekstem i już.
Przepraszam al-szamanko, że to akurat pod Twoim tekstem wuwiązała się taka dysputa...
Cobra Dobra
Próbowałem i tak i tak - bez jakichś rewelacji. Gadałem też z kim od strony technicznej PP i wymienialiśmy uwagi, przesyłałem tekst do sprawdzenia, czy nie ma jakiegoś specjalnego kodowania. I nic.
Wielokrotne spacje, brak myślników, akapitów - to największa bolączka teraźniejszego edytora.
Edytor tekstu sprzed nowelizacji PP był o niebo lepszy.
Ale widać taka karma - trzeba jeszcze raz pochylać się nad tekstem i już.
Przepraszam al-szamanko, że to akurat pod Twoim tekstem wuwiązała się taka dysputa...
Cobra Dobra
Uwięziłaś mnie na kilka minut w ciemności, zasypaną...
Chyba najgorsza jest świadomość, że to już koniec, że już nigdy więcej nie ujrzysz słonecznego światła, że za gęstym jak smoła mrokiem czeka tylko śmierć.
Mocny, poruszający tekst.
Gratuluję i pozdrawiam serdecznie
Chyba najgorsza jest świadomość, że to już koniec, że już nigdy więcej nie ujrzysz słonecznego światła, że za gęstym jak smoła mrokiem czeka tylko śmierć.
Mocny, poruszający tekst.
Gratuluję i pozdrawiam serdecznie
Tak, to są sytuacje, że aż niedobrze się robi na samą tylko myśl.
Przypadkowo uratowani z takiej opresji ludzie już nigdy nie są tacy sami, co przedtem.
Pozdrawiam i dziękuję
Przypadkowo uratowani z takiej opresji ludzie już nigdy nie są tacy sami, co przedtem.
Pozdrawiam i dziękuję
Ilu czytających, tyle interpretacji Bardzo mi się podoba, chociaż prawie do samego końca wydawało mi się, że twój bohater to ktoś krótko po wypadku (samochodowym?), na granicy życia i śmierci. Dopiero metan wyjaśnił wszystko
Bardzo mi się podoba, chociaż prawie do samego końca wydawało mi się, że twój bohater to ktoś krótko po wypadku (samochodowym?), na granicy życia i śmierci. Dopiero metan wyjaśnił wszystko
Cześć, Magicu
Nieważne gdzie, ważne, co się w takich sytuacjach w człowieku dzieje, albo dziać może.
Dziękuję za poczytanie
Nieważne gdzie, ważne, co się w takich sytuacjach w człowieku dzieje, albo dziać może.
Dziękuję za poczytanie
Wstrząsnęło mną. Szczególnie to ostatnie zdanie. Źle skończył się los bohatera, wzruszające i poruszające. Naprawdę - trafiło mnie.
I te migawki z życia, kobieta którą kochał, dzieciństwo - uzupełniało cały tragiczny obraz.
Pozdrawiam
I te migawki z życia, kobieta którą kochał, dzieciństwo - uzupełniało cały tragiczny obraz.
Pozdrawiam
Daleka droga na koniec tej kolejki, ale jakoś dotarłam, Szamancia.
A skoro już, to:
Nie lepiej skrócić?
- Bał się jej. Bardziej niż czegokolwiek w życiu.
Jak dla mnie za długo i niezbyt zręcznie.
Rymy.
Trudnym do wytrzymania, gdy zrozumiał...
Wtedy usuwasz rym.
Siebie chciał umiejscowić, czy serce? Albo w co się chciał wsłuchać i co rozpoznać?
Też się nieco rymuje i nakładają się "nienie/nie/mnie"
Można zwięźlej - że gdzieś istnieje jakiś inny dźwięk prócz tego duszącego...
Duszącego? Ogłuszającego.
Mdłości zazwyczaj bardzo łatwo umiejscowić. Tak jak żołądek.
Nie lepszy byłby wielokropek?
Był tuż tuż, lecz nie do końca, bo...
Połączyłabym:
- skurczona postać starca z twarzą wykrzywioną makabrycznym grymasem, straszącym żółtobrązową resztką zębów. Gdzieś już ją widział.
- makabrycznym grymasem/zdeformowanym nosem - wpada na siebie.
Naprawdę dzieci tak cierpią, że muszą się podzielić wielkim tortem w Dniu Komunii?
Naraz i z osobna.
- w szale bezsilnej rozpaczy deptał odznaczenie za bezskuteczne ratowanie kolegi.
Ten schabowy zaraz po smaku pierwszego pocałunku brzmi nie bardzo.
Bez przecinka. Ktoś to już wypunktował? Bo nie sprawdzałam.
Wątpię, czy górnicy zabierają ze sobą zapalniczki.
Metan jest bezwonny, nie mógł go poczuć. Mógł jedynie domniemywać, że jest.
Dlatego dałabym z pytajnikiem - "Metan?"
Bo "Metan - co tam" wpada na siebie.
W sumie dobrze stopniujesz napięcie i opowiadanie wciąga.
Miałam tylko lekkie wrażenie, jakby to brzmiało bardziej na kobiecą relację, a nie męską.
Może przez użyte środki?
Trudno wejść w skórę mężczyzny, wiem, i to w dodatku w takiej ekstremalnej sytuacji, więc nie mam podstaw do negowania, jedynie rejestruję swoje odczucia po przeczytaniu.
Ale jest klimat i dobre zakończenie.
Miłego
A skoro już, to:
Cytat:
Bał się jej. Bał się jej bardziej niż czegokolwiek w życiu.
Nie lepiej skrócić?
- Bał się jej. Bardziej niż czegokolwiek w życiu.
Cytat:
Śmieszne. W życiu! O ile jeszcze je miał. Na razie wiedział tylko, że jest. Jak? Gdzie? Dlaczego?
Jak dla mnie za długo i niezbyt zręcznie.
Cytat:
Coś huczało dziwnym rytmem. Coraz potężniej. Uporczywie. Otaczało go ze wszystkich stron, zdawało się potrząsać całym ciałem.
Ciało!
Ciało!
Rymy.
Cytat:
Nie do wytrzymania w momencie, gdy zrozumiał, że słyszy własne serce.
Trudnym do wytrzymania, gdy zrozumiał...
Wtedy usuwasz rym.
Cytat:
Wstrzymał oddech, chciał się wsłuchać, rozpoznać, umiejscowić.
Siebie chciał umiejscowić, czy serce? Albo w co się chciał wsłuchać i co rozpoznać?
Cytat:
Dudnienie... nie we mnie!
Też się nieco rymuje i nakładają się "nienie/nie/mnie"
Cytat:
że gdzieś coś jest, jakiś inny dźwięk oprócz tego duszącego dudnienia.
Można zwięźlej - że gdzieś istnieje jakiś inny dźwięk prócz tego duszącego...
Duszącego? Ogłuszającego.
Cytat:
opanowały go niemożliwe do umiejscowienia mdłości.
Mdłości zazwyczaj bardzo łatwo umiejscowić. Tak jak żołądek.
Cytat:
Adasiu, Adasiuuuu(...)
Nie lepszy byłby wielokropek?
Cytat:
był tuż, tuż i nie do końca,
Był tuż tuż, lecz nie do końca, bo...
Cytat:
skurczona postać starca. Twarz wykrzywiona makabrycznym grymasem, strasząca żółtobrązową resztką zębów i potwornie zdeformowanym nosem - gdzieś już ją widział.
Połączyłabym:
- skurczona postać starca z twarzą wykrzywioną makabrycznym grymasem, straszącym żółtobrązową resztką zębów. Gdzieś już ją widział.
- makabrycznym grymasem/zdeformowanym nosem - wpada na siebie.
Cytat:
wielki tort, którym musiał się ze wszystkimi podzielić, pomimo że był to jego dzień
Naprawdę dzieci tak cierpią, że muszą się podzielić wielkim tortem w Dniu Komunii?
Cytat:
Widział wszystko na raz i z osobna,
Naraz i z osobna.
Cytat:
w szale bezsilnej rozpaczy deptał odznaczenie za ratowanie kolegi - bezskuteczne.
- w szale bezsilnej rozpaczy deptał odznaczenie za bezskuteczne ratowanie kolegi.
Cytat:
wyjątkowy smak pierwszego pocałunku, przypalał schabowego na patelni.
Ten schabowy zaraz po smaku pierwszego pocałunku brzmi nie bardzo.
Cytat:
gdzieś, pomiędzy ośnieżonymi
Bez przecinka. Ktoś to już wypunktował? Bo nie sprawdzałam.
Cytat:
Miał w kieszeni zapalniczkę.
Wątpię, czy górnicy zabierają ze sobą zapalniczki.
Cytat:
Metan, co tam.
Metan jest bezwonny, nie mógł go poczuć. Mógł jedynie domniemywać, że jest.
Dlatego dałabym z pytajnikiem - "Metan?"
Bo "Metan - co tam" wpada na siebie.
W sumie dobrze stopniujesz napięcie i opowiadanie wciąga.
Miałam tylko lekkie wrażenie, jakby to brzmiało bardziej na kobiecą relację, a nie męską.
Może przez użyte środki?
Trudno wejść w skórę mężczyzny, wiem, i to w dodatku w takiej ekstremalnej sytuacji, więc nie mam podstaw do negowania, jedynie rejestruję swoje odczucia po przeczytaniu.
Ale jest klimat i dobre zakończenie.
Miłego
Wielką mi niespodziankę sprawiłaś, Miladorciu , zjawiając się pod nie-poezją
Wiem, wiem, tyle muszę poprawić, a jakoś zebrać się nie mogę, a do tego dzisiaj po nocnym dyżurze, uff.
Ale już niedługo zawalczę z błędami, aby Wasza praca na marne nie poszła.
Dziękuję
, zjawiając się pod nie-poezją Wiem, wiem, tyle muszę poprawić, a jakoś zebrać się nie mogę, a do tego dzisiaj po nocnym dyżurze, uff.
Ale już niedługo zawalczę z błędami, aby Wasza praca na marne nie poszła.
Dziękuję
Potrzebowałem chwili na zrozumienie (przyznaję swoją nieudolność), ale muszę przyznać, że powalające. Fantastyczne zatrzymanie akcji, wszystko tak wolno - a jednak tak strasznie szybko. Tak wiele myśli, pragnień, by powrócić do dawnego życia, albo chociaż móc w nim pozostać. Naprawdę dobre.
Fakt, robi wrażenie: aż mi oddechu zabrakło. Zdanie goni zdanie, coraz szybciej i szybciej, tlenu braknie... Jednym słowem można było fizycznie go odczuć. A to wielka sztuka! Brawo!
Rygezengro, Zajacanko - bardzo mi przyjemnie, że tekst zrobił wrażenie Przed umieszczeniem w poczekalni przeczytałam koleżance przez telefon, twierdziła, że zabrakło jej oddechu, więc chyba podobnie podziałało jak na Ciebie, Zajacanko
Pozdrawiam
Przed umieszczeniem w poczekalni przeczytałam koleżance przez telefon, twierdziła, że zabrakło jej oddechu, więc chyba podobnie podziałało jak na Ciebie, Zajacanko Pozdrawiam
Cytat:
Nigdy przedtem nie był w stanie wyobrazić sobie, że ciemność może być tak czarna i przerażająca.
Następny kryminał rozpocznę właśnie tym zdaniem, jeśli otrzymam Twoją zgodę.
Nie wiem dlaczego, ale każdy taki tekst zaraz "przerabiam" w głowie na motyw kryminalny, zboczenie?
W tym przypadku - pierwsza moja myśl była taka, że to człowiek zakopany żywcem przez jakiegoś seryjnego
Opowiadanie samo w sobie jest mocno intrygujące, barwnie przedstawiasz przerażenie i strach bohatera. Powiem tak: nie każdy to potrafi, a Ty nam po profesorsku pokazujesz "jak się powinno ukazywać emocje".
Szkoda, że na końcu zostaje uśmiercony, nie mógł zerwać się ze snu, spocony i roztrzęsiony?
Masz pozwolenie
"nie mógł zerwać się ze snu, spocony i roztrzęsiony?"
Mógł, ale to dzieje się tak często
Kryminałów nie lubię, ale mimo to spróbowałam się już w tym temacie na PP. Jeżeli interesuje to zapraszam pod "Spoza siebie"
Pozdrawiam
"nie mógł zerwać się ze snu, spocony i roztrzęsiony?"
Mógł, ale to dzieje się tak często
Kryminałów nie lubię, ale mimo to spróbowałam się już w tym temacie na PP. Jeżeli interesuje to zapraszam pod "Spoza siebie"
Pozdrawiam
podchodziłem pod wiersz razy kilka...i nie zdecydowałem się napisać komentarz, może to wyjaśni dlaczego
http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/8570/isze-serbskie-wyznanie-tryptyk-serbski
dodam, że głęboko przypomniał...pozdrawiam serdecznie, gratuluję tekstu, świetny, nie wnikam w technikę a tylko w przekaz.
http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/8570/isze-serbskie-wyznanie-tryptyk-serbski
dodam, że głęboko przypomniał...pozdrawiam serdecznie, gratuluję tekstu, świetny, nie wnikam w technikę a tylko w przekaz.
Oj, wyjaśnia. Niekiedy przypomina się to, co czas powinien załagodzić.
Dziękuję, że mimo wszystko pojawiłeś się tu
Dziękuję, że mimo wszystko pojawiłeś się tu
Obraz ostatnich chwil życia, poprzez przewijanie filmu klatka po klatce.
Wierzysz, że tak się dzieje z każdym z nas? Mój kolega umierał w podobnych okolicznościach...mam nadzieję, że widział podobne obrazy i czuł podobne emocje.
Szamanko, Szamanko.
Pozdrawiam.
Wierzysz, że tak się dzieje z każdym z nas? Mój kolega umierał w podobnych okolicznościach...mam nadzieję, że widział podobne obrazy i czuł podobne emocje.
Szamanko, Szamanko.
Pozdrawiam.
Maarynarzu, Maarynarzu , witaj
Nie wiem, niestety, nic o emocjach Twojego kolegi - mam nadzieję, że stracił przytomność i nie cierpiał.
Pozdrawiam.
, witaj Nie wiem, niestety, nic o emocjach Twojego kolegi - mam nadzieję, że stracił przytomność i nie cierpiał.
Pozdrawiam.
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Niewolnica Isaura
- Stołówka
- Przestępczy debiut Alka
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
Proza: Dolna Półka
- Ukryte Pomieszczenia Świata
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- równoważnia zdania
- Z(a)wiązek
- Serynetka
- wizja z national mall
- Bluebird II
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
Poezja: Dolna Półka
- Niezmiennie
- „ Chciej oczy otworzyć szeroko”
- " Moje miasto "
- Czym czy kim?
- Bajkowy
- Notatki i świstki sprzed apokalipsy
- Owoców moc
- Dziękuję
- ciało podatne na dotyk
- pęknięte lustro
- Dawniej znane, zapomniane
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- Janusz Rosek
- 01/05/2024 16:09
- Dziękuję za komentarz. Mieszkam, żyję i pracuję w Krakowie,… »
- SzalonaJulka
- 01/05/2024 00:14
- Bardzo dziękuję za zatrzymanie się
Dzon, ooo, trafiłeś… »
ShoutBox
- Dzon
- 30/04/2024 22:29
- Nieczęsto tu bywam, ale przyłączam się do inicjatywy.
- Kazjuno
- 30/04/2024 09:33
- Tak Mike, przykre, ale masz rację.
- mike17
- 28/04/2024 20:32
- Mało nas zostało, komentujących. Masz rację, Kaziu. Ale co począć skoro ludzie nie mają woli uczestniczenia?
- Kazjuno
- 26/04/2024 10:20
- Ratunku!!! Ruszcie 4 litery, piszcie i komentujcie. Do k***y nędzy! Portal poza aktywnością paru osób obumiera!
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
Ostatnio widziani
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty
Najnowszy:Usunięty
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt